Saat 6 gibi uyanmıştım. Erken kalkmaktan nefret ediyordum! Duş alıp üzerimi değiştirdikten sonra iştahım olmadığı için kahvaltı etmemeye karar verdim.
Bugün Aras'la bir şekilde konuşmalıydım... Başkalarından öğrenmeden önce benden öğrenmeliydi konuyu. Aşağıya inecekken
babamın çalışma odasından yüksek sesler gelince duraksadım. Ne oluyordu böyle?
"Kuzey! Sen ne dediğinin farkında mısın?!" Bunu diyen babamdı. Daha da önemlisi içeride Kuzey'de vardı. Hayır, lütfen aklımda ki konuşma olmasın!
"Evet, Rıza Barkın'ı Aras Barkın öldürdü."
"Saçmalık! Aras'la bizzat kendim tanıştım! Küçüklüğünü de az çok bilirim! Babasını niye öldürsün?!"
"Delfin bana Aras'ı savunurken söylemişti;
Aras'ın annesini babası öldürmüş. Aras'ta babasını öldürmüş..." İsmimi duyunca gerildim.
Kalp atışlarım istemsizce hızlı atmaya başlamıştı. Kahretsin! Eninde sonunda olacağı buydu!
"Siktir! Bu olabilir işte!" Babamın ağzından çok nadir küfür duyuyordum. Babam genellikle sakin bir adamdı. Küfür edecek kadar sinirlenmesi beni daha çok korkutuyordu.
"Ne yapacaksın? Kızının bir seri katille çıkmasına müsade etmeyeceğini biliyorum. O sadece seni dinler. Bu yüzden olan biteni sana anlatmaya karar verdik."
"Kiminle?"
"Selin. Hani şu Delfin'in arkadaşı olan.."
"Kuzey, eğer bana haber vermeseydiniz ve Delfin'in başına o heriften dolayı bir şey gelseydi çok daha kötü olurdu! Doğru olanı yaptınız. Ben hala inanamıyorum olanlara..! Rahmetliyi kendi oğlumu öldürdü şimdi..?" Babamın sesi titrek bir tonla çıkıyordu. Sanırsam Rıza Barkın'la çok iyi bir dostlukları vardı geçmişte...
"Ben Aras'ı araştıracak biraz. Çok iyi tanıdıklarım var bu konuda. Sen o sırada Delfin'i çağır!" Kapıdan uzaklaşıp hızlıca odama geçecekken ayağımı burkarak yere çakıldım. Kuzey kapıyı açtığında beni yerde görünce gülümsedi ve elini uzattı.
"Demek her şeyi duydun, ha? "
"Senden biraz zaman istedim öyle değil mi?!"
"Daha fazla kaybedecek zamanım yoktu."
"Sen bencil birisin Kuzey. Tam bir bencilsin! Sevdiğin kızın başkasını sevmesine dayanamıyorsun!
Onu paylaşamıyorsun! Benim düşündüklerim, hissettiklerim, duygularım, umrunda bile değil! Oradan bakılınca beni düşünüyormuş gibi gözüksende aslında sadece kendini düşünüyorsun..!"
Nefes nefese söylediğim sözcükler Kuzey'in umrunda değil gibi gözüküyordu. Uzattığı eli iterek kendim kalkmaya çalıştım. Bileğim ağrıyordu ve istemesemde tekrar düşeceğimi bildiğim için Kuzey'in omzuna tutunarak babamın çalışma odasına girdim.
Sendeleyerek koltuğa oturdum ve olan bitenden habersiz bir şekilde davranmaya çalıştım.
"Bir şey mi oldu baba?"
"Sen daha iyi bilirsin Delfin! Bana anlatacakların
var mı?! "
"Şey.."
"Kes sesini Delfin! Senin için elimden geleni yaptım. Annenin yokluğunu hissettirmemeye çalıştım. Bir derdin olduğunda her zaman bana danışırdın! Çünkü en çok güvendiğin kişi bendim! Ama sen şimdi göz göre göre her gün bana yalan söylüyorsun!"
