Hastaneye vardığımızda Kuzey ve Aras'ı çapraz odalara yerleştirdiler.
Kuzey'in durumu iyiydi kendini çabuk toparlaması için serum taktılar Aras'a baktığımda ise doktor Aras'ın göz kapaklarını parmaklarıyla çekerek ışık tutuyordu. Daha sonra yanıma gelip gülümsedi
"Aras'ın durumu nasıl?"
"Aras Bey gayet iyi. Biraz hasar görmüş fakat sorun yok. En geç on dakikaya uyanır diye düşünüyorum." Dediğinde nezaketen gülümsedim ve adam başka bir odanın kapısından içeriye girdi.
Doktor'un dedikleri içimi rahatlatmıştı.
Soluklanarak Aras'ın yanına gittim ve o duymasada iç çekerek konuşmaya başladım.
"Aras..Ben çok özür dilerim ne yapacağımı bilemeyip bilinçsizce hareket ettim. Ama hak etmedin değil yani. Kuzeyi öldürüyordun be! Böylesi daha hayırlıdır belki de..." Dediğimde kollarımı birbirine dolayıp odadan çıkacakken arkamdan gelen ses irkilmeme neden olmuştu.
"Belki de." Bu Aras'ın sesiydi ne kadarda çabuk uyanmıştı bu?!
"Uyanmış mıydın?" Diyerek arkamı dönüp dudağımı ısırdım.
"Aslında sen bir şeyler diyince uyandım
Sesin bile iyileştiriyor beni Delfin..."
Dediklerine karşın gözlerimi devirdim daha sonra ciddileşerek,
"Her neyse,ben tekrardan özür dilerim"
Diyerek kapıya doğru yöneldim.
"Sen beni Batuhan'ı öldürdüğüm için affet bende bu yaptığını görmezden geleyim?" Dediğinde sinirle kaşlarımı çattım.
"Aynı şey mi?! Ben çaresiz kaldığım için boynunda vazoyu kırmak zorunda kaldım sen ise sebepsiz bir şekilde Batuhan'ı öldürdün!" Diye sesimi yükselttim daha sonra ise sakinleşmeye çalıştım ve derin bir nefes alarak,
"Sana burada bu haldeyken bağırmak istemiyorum. Çünkü yine bana sinirlendiğinde yine aynılarını yapacaksın! Hiç değişmeyeceksin!"
Kapıyı açarak dışarıya çıktıktan sonra sert bir şekilde kapattım. Elimi saçlarımın arasından geçirerek Aras'ın yaptığı bütün kötülükleri unutmaya ve sakinleşmeye çalıştım.
Sakin ol Delfin. Sakin ol Delfin. Sakin ol Delfin...
Kuzey uyanmıştır diye düşünerek hemen çaprazımdaki odaya girdim.
Tahmin ettiğim gibi gözleri açıktı ve yorgun gözüküyordu. Beni farkettiğinde gülümsedi ve bende karşılık verip yanında ki koltuğa oturdum.
"Daha iyi misin?" Diye sorduğumda başıyla onayladı
"Evdekiler ne durumda? Çok kızacaklar kesin. Birde Aras'ı anlatmak zorunda kalacağı-" lafını keserek cevap verdim
"Evdekilerin haberi yok. Zaten olay esnasında evde değillerdi ve bir aksilik olursa Gökhan abiyle Hüseyin amca hallettiler. Çalışanlarda seslerini çıkarmayacaklar..." Dediğimde derin bir soluk vermişti.
"Ben iyiyim ya. Bence daha fazla burada durmamıza gerek yok. Şimdi annem yüzümdeki izleri sorar falan sen beni evime bırakabilecek misin?"
"Bırakırım tabi ki de arabam yanımda değil ambulansla gelmiştim bende sizinle birlikte. Taksiyle gideriz?"
"Olur" dediğinde kapı aralandı ve gelen kişi Aras'tı. Durumu ayağa kalkabilecek kadar da iyi değildi ki! Nasıl geldiyse artık...
