Ceren ilk başta bunu dememi beklemediği için şok oldu daha sonra ise gülümseyerek,
"Aras sabah spora gitti ama döner birazdan eve... Kısacası bugün müsait" dedi ve göz kırptı. Onu kapıya kadar geçirdikten sonra Aras'ın numarasını tuşladım,
-Delfin? Nefes nefese kalmıştı,sanırım hala spordaydı.
+Şey eve döndüğün zaman ararsın beni?
- Tamam
Telefonu kapattıktan yaklaşık on saniye sonra tekrar aradı. Bu kasar hızlı bir şekilde eve dönemezdi öyle değil mi?
- Bir dakika, sen benim evde olmadığımı nerden biliyorsun?
+Imm... Dışardan garip sesler geliyorduda o yüzden.Başka nereden bilebilirim?!
-Ben spordaydım ve şuan çıkıyordum tam. Sen beni niçin aramıştın?
+Ben şey..Bir şeyler yaparız diye
-Başka bir arkadaşınla buluşmayacak mıydın?
+Ha,yok! Onun işi çıktı bugün.
- Eve gidip duş alıcam ondan sonra alırım seni?
+Olur
Telefonu kapattıktan sonra biraz ınstagramda takıldım zaten daha sonrada Aras aradı ve bahçede söyledi.
Onu bekletmemek için hızlı bir şekilde dışarıya çıktım. Aras'ı görünce yüzümde istemsizce bir tebessüm oluştu. Arabanın kapısını açarak hemen yanındaki koltuğa oturdum.
"Hayırdır güzelim, beni mi özledin?"
"Aras sana bir şans vereceğim."
"Ne şansı?"
"Geçmişte kötü şeyler oldu aramızda özelliklede senin bana yaşattığın onca acıdan sonra seni affedeceğim. Yani seninle buluşmak istememin sebebi babamın bizi sevgili olduğumuzu zannetmesi değil.."
"Harbi mi?Abin bir şey demesin sonra?"
"Aras! Yine konuyu bir şekilde Kuzey'e bağladın!"
"Tamam,tamam! Özür dilerim!" Dedi ellerini havaya kaldırıp teslim olarak.
"Bilseydim sürpriz falan yapardım. Madem prensesim beni affetmiş.."
Yüzümü buruşturdum,
"Prenses mi? Daha klişe olamazdın!"
Ona baktığımda kahkaha atıyordu ve dayanamayıp bende güldüm.
"Ee nereye gidiyoruz?"
"Aslında onu bende düşünmedim"
"Ya Aras! İnsan bi en azından buraya gelene kadar düşünür."
"Sakın lunapark falan isteme!
Dönme dolap bozulup en üst katta kalıp öpüşmedikten sonra lunaparka gitmemin bir anlamı yok" dediğinde sırıttım.
"Klişe olduğunu daha önce söylemiş miydim Aras Barkın?" Saçlarını düzelttikten sonra ellerini direksiyona götürdü ve arabayı çalıştırdı.
"Nereye?"
"Yol bizi nereye götürürse.."
"Pekala." Diyerek arkama yaslandım.
