Multimedya da final şarkısı var lütfen bölüm bitikten sonra dinleyin ❤️
Gözlerimi araladığımda resim odasındaydım. Burası Aras'ın tablolarının ve ödüllerinin yer aldığı odaydı.
Aras henüz burada değildi. Sandalyede belim tutulmuştu. Kim bilir kaç saattir bu şekilde baygındım! Ayaklarım ve el bileklerim birbirine acımasızca bağlanmıştı. Filmlerdeki gibi kaçacak bir yol aradım. Çakı veya herhangi bir şey...
Ama bu odada sadece fırça ve boyalar vardı. Bir de bir sürü ödül ve belgeler...
Aras henüz yoktu, acaba evde mi değildi? Beni bu şekilde bırakamazdı değil mi? Ellerimi kollarımı bağlamıştı ve beni öylece bırakıp gitmişti.
Ayrılmak istediğimi söyleyince çözüm olarak bunu mu bulmuştu?! Belki de evlenme teklifini reddettiğim içindir..? Birazdan gelecekti muhtemelen. Ondan korkmam mı gerekiyordu..?
Yaklaşık yarım saat sonra kapı aralanınca korktum. Arkamı göremiyordum. Ayak sesleri yaklaşınca daha çok çırpındım. Nihayet Aras önüme geçmişti ve buz gibi mavi gözlerini ürkütücü bir şekilde üzerime dikmişti.
"Beni ne zaman bırakacaksın? Amacın ne Aras! Dinlememi isteseydin dinlerdim... Böyle zorlamı kendini dinleteceksin?!"
"Teklifimi reddettin!" Dedi fazlasıyla yüksek ve ürkütücü bir sesle.
"Başka şansım mı vardı?"
"Vardı.."
"Beni zorla alıkoyman çok saçma! Ne o? Başa mı döndük?!"
"Gerekirse, evet!" Kaşlarımı çattım. Ne demek gerekirse evet!
"Aras, iyi değilsin. Bu sen değilsin! "
"Beni bu hale sen soktun Delfin Aksoy!" Duraksadı ve sözüne devam etti,
"Delfin Barkın demeyi tercih ederdim... Ama şu an bunun bi önemi yok, beni reddetmenin hesabını vereceksin!"
Gözlerim elindeki jilete kaydı. Jilet'le bana düşündüğüm şeyi yapmazdı değil mi..?
Yanıma diz çöktü, sandalyede oturmuş onu seyrediyordum. Her hareketi beni korkutuyordu. Aras yoktu şu an karşımda.
Biliyordum, canımı acıtacaktı...
Ve belki de daha sonra yaptığına pişman olacaktı..
Yutkundum. Zorlukla titreyen sesimle konuşmaya çalıştım..
"B-bileklerimi mi keseceksin?"
"İnan bana, sen benim canımı çok daha fazla acıttın!"
"Ben bir şey yapmadım! Bırak elindekini, kendine gel Aras! Beni korkutuyorsun..."
"Korkmanı istiyorum, benim seni kaybetme korkumun yanında hiçbir şey!"
Jileti bileğimin üzerine bastırdı. Gözlerimi sıkıca kapattım. Kendimi bu halde görmeye hazır değildim. İlk kesiğin ardından kısa bir çığlık attım, duraksadı. Devam edecek miydi?
Bir kesik daha..
"Aras, yalvarırım yapma!" Ne dediğim ağlamaktan anlaşılmıyordu. Aras zaten beni şu durumda dinlemek yerine canımı yakmayı tercih etmişti.
