The Millionaire's First Love (BOOK2)

Prologue

"You are my wife. I am your family." Mabigat ang himig ng boses ni Ivan.

Umiling ang babaeng kaharap. Pinahiran ang luhang naglandas sa pisngi.

"Hindi ako naniniwala sa'yo, may magulang at kapatid ako. Sila ang totoo kong pamilya. Sinasabi mo lang ang lahat nang ito dahil nakikita mo sa akin ang asawa mo."

"Of course not." He carefully exclaimed, afraid to make a noise. "Sinasabi ko ang lahat nang ito dahil ito ang totoo. Ang katotohanan sa totoo mong pagakatao. Bakit ayaw mong maniwala na kami ni Georgina ang totoo mong pamilya? Mula simula nang una kitang makita, alam ko na ikaw at si Veronica ay iisa. Hindi maaaring magsinungaling ang puso, Nica."

"Stop calling me that!" Pigil ang galit na sigaw ng babae sabay takip sa tainga.

Lumapit si Ivan at pilit itong pinapaharap.

"Look at me straight to my eyes and tell me I'm lying because I know, I certainly know na sa kailaliman ng puso mo ay ramdam mo kung ano ang totoo."

"No! No... no... no... leave me alone!" Anitong umiiyak. Sabay iling. She was shivering. Nakayuko ang babae. "You're lying! You are just lying. Hindi totoo ang mga sinabi mo. Hindi ako naniniwala sa'yo! I'm not her. I'm not your wife!"

Parang sasabog si Ivan sa sobrang sakit na nadarama. Tila may patalim na isinaksak sa puso at unti-unting hinihiwa. Nanahimik siya para pakalmahin ang sarili. Ang babae ay patuloy sa pag-iyak na may kasamang pag-alog ng balikat.

He reached her hands carefully as if afraid to be rejected. Lift it up and put over his chest.

"I won't rush you to remember me, I will wait until your memory is back. Kahit hindi ka naniniwala, hindi ako magsasawa na iparamdam sa'yo ang pagmamahal ko."

Tumaas ang tingin ng babae. Sinubukan nitong bawiin ang kamay ngunit mahigpit ang pagkakahawak ni Ivan.

"Bitawan mo ang kamay ko." Kasing lamig ng yelo ang boses nito.

He looked at her intently, there were longing in his eyes and she averted her gaze.

"Mahal na mahal kita... hindi ako tumigil sa pagmamahal sa'yo kahit na dumating yung point na nawalan na ako ng pag-asa na makita ka. I kept holding on the little hope I have in my heart because I truly believe in miracle. And my heart still beating to love you despite the pain... it hurts so bad that I could almost die..." he paused and looked at the ceiling. His eyes become cloudy because of too much emotions.

TBC