The Millionaire's First Love (BOOK2)

Chapter 19

"Magandang araw, ito ba ang bahay ni Mr. Anderson?"

Umangat ang ulo ng naka-tungong gwardya. Isang babae ang nasa harap nito na tanging mukha lang nakikita. Balot na balot ito ng kasuotan.

"Ito nga ho, ano pong kailangan nila?"

"Ako ho ang ina ni April, iyong babae na dito nakatira. Nandiyan ba siya sa loob? Paki-sabi naman na nandito ako, ang nanay niya."

Napakamot sa ulo ang naka-duty na gwardya.

"Ah, iyong kamukha ni ma'am Veronica. Naku! Wala po sila, nasa barko sila ngayon, nagbabakasyon."

"Nasa barko? Saan yun? Baka naman pwede kong malaman. Importante na maka-usap ko ang aking anak."

"Cruise ship ho, at sigurado malayo na sila sa Pilipinas ngayon. Kung gusto niyo ho, kay Aling Lilia niyo na lang ihabilin ang nais niyo sabihin. Sandali lang ho, ipapa-alam ko lang sa kanya."

"Sige, salamat. Ah, pwedeng paki-bilisan hindi kasi ako pwede magtagal."

Tumango ang gwardya at tumakbo sa loob ng mansyon. Kasama na nito ang matanda nang bumalik.

"Ikaw ba ang ina ni April?" Anito pagkalapit.

"Oho, ako si Tessa. Importante sana na maka-usap ko ang aking anak. Kaso wala raw siya rito. Pwede ko ho bang iwanan na lang ito sa inyo. Pag dumating si April, paki-sabi na puntahan ako agad sa address na iyan."

"Ako naman si Lilia. Ang katiwala ng mga Anderson. Sige, sasabihin ko agad kay April ang sinabi mo sa oras na makabalik sila. Halika, muna sa loob pumasok ka."

"Hindi na kailangan Aling Lilia, nagmamadali din kasi ako. Maraming salamat po. Mauna na ako."

May mga bagay pa sana na nais itanong ang matanda sa babaeng nagpakilalang ina ni April ngunit mabilis itong tumalikod at naglakad palayo. Naiiling siya na sinundan na lamang ng tanaw ang babae.

Tiningnan niya ang papel na ibinigay nito. Address ang nakalagay. Ibibigay na lamang niya iyon pagdating ni April.

SAMANTALA, palingon-lingon si Tessa habang binabalagtas ang daan palabas ng Hacienda. Malakas ang kutob niya na may mga matang nakasunod sa kanya. Napa-sign of the cross siya.

Binilisan niya ang hakbang nang sa gano'n makalabas na ng tuluyan sa lugar. Ilang linggo na simula nang nilisan nila ang dating tirahan. Natatakot siya na baka bumalik ang mga taong nagkatangka ng kanyang buhay noon at mas lalo siyang natatakot na baka madamay ang mga anak.

Nakahinga siya ng maluwag nang marating ang mataong lugar. Nawala na rin ang pakiramdam na may sumusunod sa kanya. Sumiksik siya sa maraming tao at pumasok sa makipot na daan.

"NAY! buti naman nandito na kayo. Si Lucy ang bunsong anak."

"Bakit may mga taong kahinala-hila ka bang nakita dito?" Anya na labis ang takot at pag-aalala.

"Wala naman 'Nay. Nag-aala lang ako sa sa inyo. Nagkita ba kayo ni ate? Nakapag-usap kayo 'Nay? Makakasama na ba natin siya muli?"

Niyakap niya ang anak. Siyam na taon nang matagpuan niya ang walang malay ba babae noon sa kaingin ng namayapang asawa. No'ng una, inakala niya na napatay na ang babae. Sa takot niya, tumalikod siya at tatakbo na sana nang ma-uling-lingan ang ungol na tila hirap na hirap.

At nang humarap siya muli. Naka-dilat ang isang mata ng babae. Nagawa pa nitong humingi ng tulong bago himatayin. Nilapitan niya ang babae at kinapa ang pulsuhan. Tumitibok at alam niya buhay pa rin. Nai-uwi niya ang babae ngunit bago ang lahat. Kinailangan muna nila magtago sa makapal na mga damuhan dahil may mga tinig siyang nauling-lingan sa paligid. Nasindak siya nang sumilip sa maliit na siwang ng damu nang makita ang baril sa kamay ng lalaking hindi niya kilala at malapit lang iyon sa pinagtataguan nila.