"ANG lalaking tumulong sa'yo, alam ko at nararamdaman ko na malaki ang kaugnayan niya sa pagkatao mo. Sa nakaraan mo. Mabait siya. Batid ko iyon. At nakikita ko sa mga mata ng taong 'yun ang pinagsamang magpamamahal at pangungulila."
Ipinikit niya ng mariin ang mga mata. Walang tigil sa pag-agos ang kanyang luha.
IVAN... I'm sorry... if I could only knew it earlier. Patawarin mo ako. Binaliwala ko ang dikta ng puso ko. Pinairal ko kung ano ang nasa utak ko dahil ang alam ko iyon ang tamang gawin.
"Ang singsing na iyan ang magtuturo sa totoo mong pagkatao, Veronica."
Tumaas ang tingin niya sa ina.
"Nay..."
Ngumiti ang ginang at pinahiran ang luha niya.
"Ngayong alam mo na ang totoo, wala akong ibang hangad kundi ang makita at makasama mo ang totoo mong pamilya. Masaya ako na ibinigay ka sa akin ng panginoon sa maikling panahon. Patawarin mo sana ako sa kasalanang nagawa ko, anak. Alam ko na mahirap paniwalaan, lalo na't hindi pa rin bumabalik ang ala-ala mo. Sinasabi ko sa'yo ito, bago pa mahuli ang lahat. May mga taong gusto kang mawala." Kinilabutan siya, kasabay ng muling pagtulo ng mga luha.
Gustong-gusto na niyang bumalik sa mansyon. Ipagtapat kay Ivan ang lahat at humingi tawad. GOD! Binawala niya ang malakas na bugso ng damdamin noon na baka totoo nga ang iginigiit ni Ivan. Sila ang totoong pamilya niya. Ang asawa niya. Si Georgina ay anak niya. Anak nila ni Ivan.
Nagyakapan silang mag-ina. Halos hindi pa rin makapaniwala sa natuklasan. Hanggang sa makarinig ng yabag sa labas ng pinto. Kumalas sila sa isa't-isa at sabay nagkatinginan na may mababakas na pagtataka sa mga mata.
Kapwa sila napapitlag ng may sumipa sa pinto dahilan ng pagkasira niyon.
"Jusko!" Sigaw ng ginang. Dalawang armadong lalaki ang biglang tumututok ng baril sa kanila.
"A-ano'ng kailangan n-niyo?" Kabadong tanong ni Veronica, mababakas ang labis na takot sa nanginginig na boses kasabay n malakas na kabog ng dibdib.
Nakilala niya ang isang lalaki. Ito iyong kasabayan niya sa bus kanina. Kaya pala... kaya pala tumaas ang balahibo niya nang una itong mahagip ng tingin kanina. Pero sino ito? Ano'ng kailangan ng lalaki sa kanya? Kinilabutan siya. Namuo ang labis na takot sa puso niya.
Nabigla siya ng hiklatin ng lalaki ang braso at takpan ng panyo ang mukha. May naamoy siyang mabaho kasabay ng pagkawala ng ulirat.
Ang mukha ng dalawang pinakamahalagang tao sa buhay ang muli niyang naalala.
HAWAK-hawak ni Ivan ang ulo. Pabalik-palik ito ng lakad sa sala. Labis na pag-aalala ang nararamdaman dahil hindi pa rin bumabalik ang asawa. Halos kalahating araw na itong wala. Sinisisi niya ang sarili kung bakit hindi ito binantayan ng mabuti.
"Ano'ng balita?" Mabilis na tanong niya sa tauhang kapapasok lang sa pintoan. "Na-trace niyo ba kung saan pumunta si Veronica?"
"We're still working sir, nakita namin ang tricycle na sinakyan niya. Ayon sa driver hinatid niya sa sakayan ng bus ang asawa ninyo. Papunta ho sa Santo Rosario ang bus."
"What? Ano'ng gagawin niya sa Santo Ros-"
"IVAN iho, patawarin mo ako." Si Aling Lilia na biglang sumulpot galing sa kusina. Napatingin si Ivan sa matanda na parang may takot sa mukha.
Kumunot ang kanyang noo.
"Aling Lilia? May alam ho ba kayo sa pag-alis ni Veronica?"
"Ibinigay ko ang address ng babaeng nagpakilalang ina niya na pumarito kahapon. At ayon sa kanya, pupuntahan nga niya ang ina dahil gusto niyang maliwanagan ang lahat." Napasintido si Ivan.
आप पढ़ रहे हैं
The Millionaire's First Love (BOOK2)
रोमांस"Your brain may forget but your heart won't."
