"Hyun Jae!"
İsmimi seslenen bu tanıdık sesi uzun zamandır duymuyordum.
Çok... çok uzun zamandır.
Şirkete gitmek için yürüdüğüm yolda önce kafamı sonra vücudumu tam tersi yöne döndürdüğümde gördüğüm gözler onunkiler nasıl oluyordu?
Ayağımı yavaşça yere koyarken sonbaharda dökülen yaprakları ezmiş ama hışırtılarını kulağımda atan kalbim yüzünden duyamamıştım.
5 yıldır kalbim kulağıma çıkmıyordu.
Onu gördüğümde önce gözlerini buldu gözlerim. Endişe gördüm ilk saniyelerde. Sonra sakinleştiğini gördüm gözlerinde ve bakışlarım yandan gülümsemesine, dudaklarına kaydı.
Söylediğim o isim, kendimi gülümsetmeme neden olmuştu.
"Taehyung"
İlk kitap ilk kurgu ve oldukça heyecan. Başlıyoruz..
