Capitulo 5

26.3K 805 144
                                    

No esto no era cierto...me separe de el bruscamente y lo mire a los ojos su mirada era una de diversión.

--¿Ahora si me reconoces?

*Flashback*

Cuando iba a la primaria recuerdo haberme enamorado de un niño bastante gordo, con pecas y con dientes grandes, pero era la persona mas buena del mundo. Todo el mundo lo quería solo por que tenia plata y su padre era el empresario mas grande del mundo.

Pero yo quería ser su amiga y llegar a ser algo mas en un futuro, pero cuando terminamos primaria cada uno siguió su camino.

Solo que un día el me llamo para que salgamos juntos y yo acepte, salimos y la pasamos genial yo lo bese ese día y comenzamos a salir, solo que duramos muy poco ya que el se tenia que venir a vivir a Canada. Recuerdo cuando me llamaba que eramos pequeños.

--Alexita ven a jugar conmigo, ¿Quieres?

Siempre que estaba al lado suyo sentía mariposas.

--Claro Ethan, iré contigo.

Hasta que el se mudo a Canada.

*Fin de Flashback*

Mis ojos se llenaron de agua, lo abrace y esta vez fui yo quien lo beso....estaba mas que contenta. El destino nos había separado pero con el tiempo nos volvió a unir.

--¿Y bien aceptas ser mi esposa?

--Si, diría una y otra vez si si si.

Me lleno de besos en la cara, me tomo de la cintura y me hizo girar. Todavía no lo podía creer esto era un sueño.

Luego de eso nos fuimos hacia su oficina a ver sobre la boda de como iba a ser, cuando y a que hora....en fin vimos todo. Luego de varias horas a Ethan le llego un mensaje de que tenia una reunión, cosa que yo tenia que ir con el ya que todavía era su secretaria.

¡Ufff! No tenia ganas de hacer nada. Tome mis cosas y Ethan tomo mi mano y nos dirigimos hacia su auto para ir a mi departamento a cambiarme.

Solo que Ethan paso de largo mi departamento......okay tengo miedo.

--Amor creo que te pasaste--dije dudosa.

--No, te vas a ir a comprar ropa, no voy a dejar que mi prometida valla con cualquier vestido o cualquier cosa.

Yo solo le dije unas 200 veces que no hacia falta, pero Don porfiado insistió. Al llegar yo quería ir por lo mas simple, solo que a el no le gustaba lo sencillo.

Me llevo a unas tiendas que para pagar alguna de esas prendas tenia que vender un órgano jaja no ni tan exagerada.

Me compro un vestido muy hermoso:

Me compro un vestido muy hermoso:

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Esposa de mi jefe.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu