Is It Too Late?

Chapter 19

A/N: F na F ko po ang paglalagay ng 3rd Person's POV kaya meron ulit 'to. HAHAHA! Sa mga hindi po nagegets yun, hindi siya SOMEONE'S POV or MYSTERIOUS CHARACTER. Para po siyang AUTHOR'S POV. Gets niyo po? :D

Big thanks talaga ko sa inyo T.T Yeah~ Dun sa mga nagbibigay comments and votes EVERY chapters. Thank you talaga. Sobrang saya ko kapag nakakabasa ako ng comments. Lalo pa akong ginaganahan magsulat ng updates kasi alam kong may nakaka-appreciate ng story. Kaya super thanks talaga!

------------

Tristan's POV

Nakaka-bored kapag taong-office ka lang. Hindi katulad kapag nasa Pilipinaska, madami kang makakasamang tropa. Tapos, lagi ko pang makaka-sama si Rain.

Ayoko pa ng panahon. It's winter here and I don't really like this season. Ewan ko pero kapag ganito, pakiramdam ko nakakatamad.

"Babe? Pupunta dito sila Mommy and we will have a dinner here."

"Okay." Sagot ko. Wala ako sa mood.

Sa totoo lang, I really experienced six cold in one winter season. Ang hirap talaga. At pakiramdam ko, magkakasakit ako. 'Wag naman sana.

"Are you okay? May sakit ka ba?"

"Wala."

"No. Wait for me. I'll just get the thermometer." Tapos umalis siya. Ayokong magkasakit.

I miss you Iyah. Ano kayang ginagawa niya ngayon? Wait. Anong oras na nga ba sa kanila? Hapon dito sa L.A eh.

Minsan nga naiisip kong tumakas dito at umuwi ng Pilipinas. Kaso natatakot talaga ako sa pwedeng gawin nito eh. Oo lalaki ako, matapang ako, mas malakas kesa sa mga babae. Pero hindi naman ako superhero na kaya silang iligtas nang sabay.

"Here. Let's check your temperature. Kukuha muna ako ng hot coffee para mainitan ka kahit konti. I'll get your sweater nadin."

Caring. Ang bait niya ngayon ha? Sana lagi nalang ganito. Natutuwa ako sa kanya sa tuwing nagaalala 'to kung may sakit ako eh. Sobrang caring talaga. Paulit-ulit ako -____-

"Tristan oh. May kailangan ka pa ba? Anong nararamdaman mo?"

I took a sip on my coffee. Ito pa ang isa sa gusto ko sa kanya. Masarap siyang magtimpla ng coffee.

"Okay na. Thanks for the coffee."

Guys. I'm not saying tha I like her. Natutuwa lang ako.

"Oh! Let me check your temperature."

Buti nalang talaga normal pa. Ayoko talagang magkasakit. Parang wala akong silbi kapag may sakit ako.

Hanggang kelan ba matatapos 'tong problema kong 'to? Problema namin. Hanggang kelan ako magpapaka-under the saya sa asawa ko. Hanggang kelan kami maghihintay ni Iyah para magkasama ulit? O baka naman sa kabilang buhay na.

~

"Mommy... Daddy... Goodevening."

Nandito na yung mga magulang ni Anja. I wonder why they're here. Baka may sasabihin sila samin or baka bumisita lang.

Ang sama ko ba? Iniisip kong may kailangan or may sasabihin kaya nandito? Tsktsk. Hindi maganda 'tong inisip ko.

"Oh hi Tristan! It's been a long time! Kamusta ang son-in-law ko?" Bati ng mommy ni Anja.