Is It Too Late?

Chapter 26

Author's Note:  Ayo~ Balik sa point of view hahaha! Bakit? Dahil trip ko lamang po. Well anyways~ after a loooooooooong wait (kung meron mang naghihintay) Eto na po ang aking update mehehe~ Pasensiya na dahil talagang tinamaan ako ng bagyong katamaran. Hihi

----------------------

Meredith's POV

I'm so pretty na! Okay fine, nagbuhat na naman ako ng sariling bangko -_______- Jeremy kasi! May virus! Anyways~ Galing ako sa parlor, actually kanina pa nga eh. Pero ano na ngayon? Gabi! Ang tagal ng tinambay ko sa parlor na yun! Pustahan, flat na ang butt ko :c

Nagpa-dye lang naman ako pero bakit ganun? Ang tagal naman ata at inabot ako ng siyam-siyam? Ayan tuloy, ako'y naglalakbay sa gitna ng dilim. Oo! Naglakad lang ako. Ayoko kasing mag-bus dahil baka masira ang buhok ko. Arte ba? Dirin~ gusto ko lang ibalandra ang aking redish brown hair!

Hindi sana ako makakaramdam ng takot ngayon kung hindi ko lang sana nakalimutan yung earphone ko. Sarreh okay sarreh~ eh kasi naman! Why am I afraid? It's because parang may sumusunod sakin! Conyo ba? Sorry~ laking L.A eh. Nasa Pilipinas ako kaya dapat may halong tagalog. But enough with my thoughts! May sumusunod talaga sakin!

"Meredith Lee? Wala yan, okay? It's just a dirty rat na nakikipaglandian sa boyfriend niyang pusa."

Sige. Ang ganda ng way ng pagpapakalma ko sa sarili ko. Pero inhale~ exhale~ relax. 'Wag dapat mag-panic para hindi malaman nung kung sino na yun ng natatakot ako. Aja!

"Lalala~ lalalalala~" Ayan~ kanta. Para mabawasan yung takot ko. Pero nabawasan ba?

Lakad lang ako ng lakad. Kahit medyo kinakanahan, okay lang. Kesa naman magmukmok ako sa tabi no! Aba naman~ baka mamaya niyan may katabi na pala ako!

Ayoko na! Kung kanina parang may nasunod lang sakin, ngayon parang may nakamasid na sakin! Help! Kinakabahan na talaga ko ng todo. Yung pawis ko, ang lamig. Grabe! And my knees are shaking!

"Lakad lang Meredith. Bilisan mo ang lakad mo."

Kung ako lang si Flash? Siguro naka-uwi na ako. Pero hindi eh. Maganda lang ako hindi ako super hero! But in fairness~ nakakapagod ang mag-lakad ng mabilis. Ugh! Sana pala dumaan na ako sa shop ni Jeremy para may kasabay akong umuwi! Bakit ba nagdalawang isip pako?!

Wala naman kasi talaga akong choice kung hindi dumaan dito sa madilim na daanan na 'to eh! Eto lang yung pinaka-malapit na way pauwi. Shotcut talaga. Kung sa kabila naman kasi, baka wala na akong paa pag-uwi ko. Kung sasakay naman ako, traffic since gabi na nga at uwian ng mga nago-office. Haaaaay! Ang malas ko talaga!