Eyfet Savaş ve Aşk

Şehit

1 Hafta Sonra Fethi'den Devam: Eylem'i otele bırakıp komutanın emriyle toplantı odasına gelmiştim. 1 hafta boyunca neredeyse her saat onun yanındaydım. Arada üzerimi değiştirmek ve rapor vermek için gelsem de onun yanına gitmeyi sabırsızlıkla beklemiştim. Erdem yarbay geldiğinde ayağa kalktık. 'Oturun' demesiyle sandalyeme oturup söyleyeceklerini dinlemek için hazırlandım.

"Sizlere güzel bir haberim var. Köyün muhtarı beni ziyarete geldi sabah. Hepimizi iftar yapmak için köy meydanına çağırdı. Ben de ona geleceğimize dair söz verdim. Akşam 19.48'de buradan birlikte yürüyerek gideriz. Gelemeyecek olan var mı?"

Eylem'in gelmesine izin verirler miydi acaba? Şimdi bizimkilerin içinde sorarsam aramızda bir şeyler olduğunu anlarlar. Keşanlı konuşunca soru sorma hevesim de anında sönmüştü.

"Komutanım ne işimiz olacak? Zaten operasyona çıkmıyoruz diye delirmek üzereyim. Dışarı çıkıp insan içine karışmak iyi gelir herkese."

Söylediklerine herkes gülerken ben de kendimi tutamadım. Ekibin delisi Keşanlı Mücahit işte! Sırayla çıkınca odama geçip uzandım. Eylem'e Açelya'yı anlatmak, yaramı onunla sarmak istiyordum. Ama ne zaman, nasıl söylemeliyim bilmiyorum. Onun adını anmak bile beni yeteri kadar sinirlendirirken yaptıklarını dile dökmek kim bilir ne hale getirecekti beni.

Bana 'Sana aşığım Avcı' demesi hala yüzümü gülümsetirken, kendi sevgimi söylememiştim daha. Gözlerinin içine bakıp, ellerini sımsıkı tutup, 'seni seviyorum' demedim. En kısa zamanda ona güzel bir sürpriz hazırlamalı, kendimi anlatmalıydım. Huzuru, ona sarıldığımda iliklerime kadar hissediyordum. Mesaj sesiyle telefonumu aldım.

Gönderen: Gazeteci Kız.  Mesaj:Ne yapıyorsun?

'Uzanıyorum, sen?'

Biraz bekledikten sonra cevap geldi.

'Akşam dışarı çıkalım mı? Dinlenmekten çok sıkıldım.'

Uzandığım yerde doğruldum. Geç olmadan gidip akşam köye gideceğimi söylemek için çıktım.

'Yanına geliyorum'

Otele geldiğimde Eylem'in beni lobide beklediğini gördüm. Yanına gittiğimde gülümsedi, sarıldığımda kokusunu içime çektim. Beni değiştiriyordu. Kalbimi tekrar açıyordu. Oturunca 2 kahve istedik.

"Akşam için ne diyorsun?"

"Üzgünüm ama akşam köyde olmam lazım. Muhtar bütün timi iftara davet etmiş. Komutanımla birlikte hepimiz gideceğiz."

"Anladım. İyi ya, köydekiler sevinir orada olursanız."

Gülümsemesi bitince elini tuttum. Daha hiç birlikte dışarı çıkıp bir şeyler yapmamıştık. Bunu olabildiğince kısa sürede telafi etmeliydim.

"Çok güzel zamanlar geçireceğiz seninle. Benim için çok önemlisin Eylem."

Elimi sıktığında gülümsedim. Onun gözleri parlarken benim içim gülüyordu.  Telefonum çalınca bakışlarımı ondan çekmek zorunda kaldım. Yavuz komutan arıyordu.

"Fethi nerdesin?"

"Otele geldim komutanım. Gitmeden önce Eylem'in nasıl olduğunu görmek istedim."

"Anladım. Nasıl peki ajan kız?"

Tabiri beni gülümsetince Eylem kaşlarını kaldırdı.

"Gayet iyi komutanım."

"Yarım saat sonra yola çıkacağız. Biraz erken gidip oradakilerle sohbet edeceğiz. Geç kalma diye aradım."