23: Teasing Seven

1.1K 36 1
                                    

Madison's POV

I barely look like a human being right now. Limot ko na kung kailan ang huling beses na naligo ako, I also can't remember what I had for breakfast, there's 50 shades of dark eyebags under my eyes. My hair was tied on a messy bun.

Just a little bit more. Malapit ko nang matapos ang sinusulat ko. I'm doing my utmost best to blink my sleepiness away just to finish this. Gustong gusto ko na talagang makita si Seven just like how much I'm dying to sleep right now but I have to do this. Halos two weeks na akong ganito. Seven always calls me dahil gusto daw niyang bumisita na lagi ko namang hinihindian.

I can't let him see me like this! Kaya naman nagtiis talaga ako na hindi siya makita. Even though his voice sounds so dejected every time na sinasabi ko na hindi pwedeng pumunta sa bahay tinitiis ko parin siya. I slacked off a bit too much but now I can't keep on like that. Marami na akong fans na naghihintay sa bagong novel na ito and my inspiration was finally with my side. Ahem.

" Seven....* sigh * "

" I want to see you * sigh * "

" I just want to squeeze that nice butt of yours * sigh * "

Usal ko paminsan minsan.
And when finally. FINALLY! Natapos ko na ito, agad kong I-sinend iyon sa e-mail ng publisher ko. My hand barely moved as I force my fingers to move. And when I click ' send ' pakiramdam ko mag co-collapse na talaga ako.

Kaso ng marinig kong tumunog ang doorbell. Awtomatiko akong napamulat at napatayo. Isa lang naman kasing tao ang nag do-doorbell sa apartment ko. And it's

" Seven. "
I muttered. Shit!!! Anong gagawin ko?! Pumunta talaga siya? But, why he didn't call me? Tarantang tanong ko sa sarili habang hinahagilap ang cellphone ko. And when I opened it napatda ako.

15 missed calls from

" Jagi ❤️😊😍 "

Napanganga ako at napatingin sa pintuan. He was knocking this time.

" Madison? Are you in there? Please, open the door..I'm worried. " Sabi nito sa likod ng pinto. My heart squeezed when I heard his hopeless voice. I really can't stand it. That puppy voice. Pero anong gagawin ko?! Ang baho-baho ko tapos ang kalat pa sa loob? But—I can't ignore him like that- I just—

" Please...I miss you. "

Damn Seven.
Hindi ko talaga siya matiis.
Even though I reluctantly opened the door for him, agad namang nagliwanag ang mukha niya ng makita ako. Even though I look like a mess. Kahit ang baho ko na, sinugod pa rin niya ako ng yakap. He hugged me so tight, I felt guilty dahil sa hindi ko pag payag na bisitahin niya ako. Ugh. Sorry Jagiya 💔

" I miss you too. "
I said, sabay ganti ng yakap. But the moment I said that nararamdaman ko namang nanghihina na ang tuhod ko. I felt dizzy. " Madison? Hey! A-are you ok?! " Nag aalalang sabi nito nang nawalan na talaga ng lakas ang mga tuhod ko...hindi ako nakasagot bagkus.

* GROOWWL *
My stomach echoes loudly.

Hindi nakapagsalita si Seven. And when I realized it. He was carrying me in the kitchen, then he headed straight sa refrigerator ko na pinuno na niya dati ng laman. Sadly, I can't cook kaya andun lamang ang mga iyon. I heard him sighed then glanced at me. Well—he's glaring. Napansin siguro niya na walang nabawas doon maliban sa mga niref. niya na nakaluto na. I avoided his gaze at nag pout.

Maya maya'y nagsimula na siyang magluto. Hindi siya nagsasalita or tumitingin sa gawi ko. He's angry. Definitely. Galit talaga yan. Napansin ko kasi pag galit siya saakin hindi niya ako kinikibo and that's silent treatment like now. Kaso ...

Seducing SEVENTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon