When Love Goes Wrong (Book 1 of WL Trilogy) (ML, #1)

Kabanata 4

Kabanata 4

Sa dibdib

 

Napatitig na lang ako sa dinadaanan namin. Parang ang layo naman hata ng RepublicX na tinutukoy nitong si Chico. Mga kalahating oras na kasi kaming bumabyahe.

“Malayo pa ba?” napatingin ako kay Chico. Hindi siya tumingin sa akin dahil nakatuon ang atensyon niya sa daan. Ngumisi lang siya sa akin at nagsalita.

“Excited?” nasapak ko ang braso. Bwisit, nagtatanong lang naman ako.

“Nga pala, sure ka ba kay Carmela? Nasa kwarto ko na ba siya?” this time tumingin na sa akin si Chico dahil huminto ang kotse.

“Oo naman. Kinausap ko na siya, noong umaga pa,” aniya. Napalaki ako ng mata sa sinabi niya. “Alam ko namang sasama ka.” kumindat siya sa akin at bumaba na sa kotse. Nagmamadali naman akong bumaba para sundan siya.

Ang bilis niyang maglakad. Walang katao tao sa dito sa baba. Napatingin naman ako sa taas nitong di-kataasang building. Doon sa rooftop nitong building may mga ilaw at tugtugan.

“Chico, dito ba talaga?” hinawakan ko na ang braso niya.

“Of course!” Inalis niya ang hawak ko at pumasok na sa loob. Sinundan ko naman siya sa loob. Pagkapasok madilim pero may mga lamp na nakasabit sa paikot na hagdan papunta sa taas nito. Aakyat na sana kami pero may tumawag kay Chico.

“Chico!” napatingin kaming parehas.

May hinagis ‘yung lalaking t-shirt sa amin. Nasalo naman nitong kambal ko. Gumilid muna kami malapit sa paikot na hagdan na ito.

“Wear this, now.” Inabot niya sa akin ‘yung puting t-shirt. Magsasalita na sana ako pero naghubad na ng damit si Chico. Woo, kaya maraming naghahabol dito sa lalaking ito dahil sa katawan niya e. Hindi kalakihan pero saktong sakto lang. “Common, Scar. Suotin mo na. Akyat na tayo, “ inayos ayos pa niya ang damit sa katawan niya. Halos bumakat na iyon sa kanya. Common, Chico has the body to die for.

Napairap ako sa kanya. Tumalikod naman siya at hinarangan ako. Nagmamadali akong suotin ‘yung damit sa akin. Maliit ‘yung damit sa akin. Feeling ko ang sikip sikip niya sa akin.

“Tara na,” humarap na si Chico sa akin. Inayos naman niya ang damit ko na parang binaba at pinaluluwag.

“Ito na ba ‘yung pinakamalaki sa babae?” napakunot siya ng noo ng luwag luwagan ang damit ko.

“Hindi ko nga alam e,” sabi ko.

Napabuntong hininga naman siya, “palitan natin gusto mo?” tanong niya at inaayos talaga ang damit ko. Ang sikip niya talaga at bakat na bakat sa akin. “nakikita kasi ang taba mo—“ sinapak ko na sa panga. Bwisit. Akala ko pa naman nag-alala siya sa akin na baka mabastos ako pero hindi pala.

“Anong taba ka dyan?!” untag ko.

Tawang tawa naman siya at naglakad na sa hagdan. Aba’t hindi ako sinagot. Hindi ko na lang pinansin kasi baka masapak ko siya ulit sa sagot niya. Ang astig ng hagdan na ‘to kasi paikot siya. Gawa sa kahoy at parang nakakatakot ang bawat hakbang na gagawin mo.

Nang makarating kaming rooftop ay bumungad sa amin ‘yung dalawang bouncers. Kinakapkapan nila ang bisita bago makapasok. Napanganga ako sa laki ng lugar. Maingay dahil sa tugtugan. Magulo dahil sa tawanan. At ito ang RepublicX na wala man lang upuan at mesa. Nakatayo at obligadong sumayaw ang tao.

God, tatayo lang ba talaga rito?

Pumunta na kami sa tapat ng bouncers. Pero dirediretso lang si Chico papasok. Napatigil naman ako ng harangin ako noong isang bouncer. Napalunok ako ng unti unting lumapit ang kamay niya bewang ko. God!