When Love Goes Wrong (Book 1 of WL Trilogy) (ML, #1)

Kabanata 39

Kabanata 39

Niloloko mo ko

 

Nanlalaki ang mata niya habang nakatingin sa amin. Nawalan naman ako ng lakas na tumayo at tuluyan na akong nabato sa kinauupuan ko. Nakita niya. Nalaman na niya. “Oh my God!” she gasped. Hindi ko alam kung anong reaksyon ang binibigay niya sa akin ngayon. Hindi ko alam kung nagulat ba siya o natuwa? Hindi ko alam!

Lumapit siya sa pwesto namin ni Benj. Si Benj, hindi kay Maggie nakatingin kung hindi sa akin. He’s still in shocked because of my sudden reaction. Oh my God, sa pagtulak ko hata sa kanya. Damn.

“You guys are…” her lips parted when she ran out of words. She swallows and continues, “Are together?” humarap si Benj sa kanya. I wanted to speak. Gusto kong tumanggi pero natatakot ako. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. “I mean, kayo?” she added.

Lumapit naman si Benj kay Maggie. “I think we need to talk,” agad na sabi ni Benj kay Maggie. Hinila na niya agad ito sa kwarto niya at mag-uusap hata sila. Habang ako nakatingin lang sa kanila hanggang sa mawala sila sa paningin ko.

Damn, dalawa na ang nakakaalam. Una si Chico na hindi ko alam kung anong balak niyang gawin. At ito si Maggie, ano ng gagawin ko? Sign na ba ‘to?! Na tapusin? Na tigilan na ‘to? Damn! Ano ba ‘tong iniisip ko?! Hindi mawala ang pangamba ko kahit nawala na kanina. Hindi ko na alam. Baka tama ang kambal ko? Baka ako mali? DAMN.

Napahilamos ako ng mukha at napatayo. Kailangan kong mag-isip ng gagawin. Kailangan hatang magpalusot na. Ano namang sinasabi ni Benj kay Maggie? Aaminin niya ba? Sasabihin niya ‘yung totoo? Yung lahat ng sa amin? ‘Yung sitwasyon ko? Anong magiging reaksyon ni Maggie? Kakamuhian niya ba ako? ANO NA?!

Gusto ko ng sabunutan ang sarili ko sa sobrang inis at sa dami ng tanong na pumapasok sa isipan ko. Nilulunod ako ng tanong at posibilidad na mangyari. Ayoko na. Ayoko ng ganito. Gusto ko normal lang ako. Normal lang at kumikilos ng naayon. Ayoko nito.

Sa nangyayari ngayon, madali na akong magbago ng isip…madali na akong magduda…madali na akong sumuko kahit ayoko. At ngayon ang tanging naiisip ko umuwi ng bahay at sundin kung anong sinabi ni Chico sa akin. Iyon, iyon lang ang naiisip ko ngayon. Chico’s right, I’m selfish. I only love myself. Gusto ko lang masunod kung anong gusto ko.

“I need to go. I need to get out of here. I need to,” napakagat ako ng daliri. Naglakad na ako papunta sa pinto. Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng unit ni Benj. Hindi ko alam kung paano ako nakalakad. Wala ako sa isip ko. Wala. Hindi ko alam kung tumatakbo ba ako. Hindi ko alam.

Nanginginig ang buong katawan ko. Oh my God, pakiramdam ko babagsak na ang tuhod ko sa sobrang nginig. “Scarlett!” someone shouted my name. I ignored. I walk again. “Scar! Will you stop?!” and someone hugged me. “I wish you would just stay here…with me.” Humigpit ang yakap niya sa akin. “Mababaliw na hata ako. Just don’t run, Scar. Just don’t, please,”

“Benj, we should sto—“

“Don’t, please. Don’t,” my lips press.

“This is wrong. Magpapakasal na ako—“

“Don’t, please. Don’t say anything,” lalong humigpit ang yakap niya. Benj is begging to me. At hindi ko deserve ito. Kumalas siya ng yakap at kinuha ang kamay ko. Hinila niya ako pabalik ng unit niya at si Maggie nakaupo sa sofa. Hindi siya nagbibigay sa akin ng kahit anong emosyon. I get it, ayaw niya. Ayaw niya rin sa ginagawa namin ni Benj. Ayaw niya.

“Kuya—“

“Shut up,” ani Benj. Maggie shocked.

Hinila na ako ni Benj sa kwarto niya at pinaupo sa kama. Kinuha niya ang upuan sa may table niya at hinarap sa akin. Napalagay na lang ako ng kamay sa tuhod ko habang nakaupo. Damn, ano ‘tong ginagawa ko?  Hindi ako makatingin sa kanya.