Belki de Gitmelisin..

Aşk!Vay canına bana uzun zamandır uğramayan duygu.En iyisi bu belki de.Ne zaman aşık olsam hep terk edildim.Şimdiyse..Dersler,annem ve dostlarım var hayatımda.Tabiki benimde her gece düşündüğüm bir prensim var.

Bu düşüncelerden beni ayıran şey edebiyat gibi sıkıcı bir dersin gereksiz öğretmeniydi.

-Bu soruyuda..Nazlı sen cevaplamak ister misin?

Kafamı iki yana sallayıp camdan dışarıya bakmaya devam ettim.Az sonra hocanın başımda dikilmesiyle bir kaç göz bana döndü.Dertleri neydi merak ediyordum.Pencereden gözlerimi hiç ayırmadan bakmaya devam ettim.Ardından teneffüsü işaret eden zil çalınca herkes gibi bende çantamı alıp dışarı çıktım.Hala sıramın yanında dikilen hocaya arkamı dönüp baktığımda,

-Bunu daha sonra uzun bir şekilde konuşacağız Nazlı!

Bu demek oluyor ki akşama bize gelecekti.Yani demek istediğim o benim babamın annemden sonraki eşi.Ne halt yerse yesin!

Okul bahçesinden fazla uzaklaşmadan banklardan birine oturup çantamı yanıma koydum.Kulaklıklarımı ve telefonumu çıkartıp çalma listemden bir tanesi başlattım.Her gün burada on veya on beş dakika mutlaka otururdum.

Belki de yanlızca anılar içindi ya da yalın bir şekilde sadece seviyordum.

İki yıl önceki aşkını henüz unutamayan ben!

Böyle söyleyince cidden ironik oldu.Derin bir nefes alıp sessizce geri verdim.Kalkacakken bir el omzuma dokunup titrememe sebep oldu.Böyle güzel havada ellerini bu kadar soğuk yapacak ne oldu merak etmiştim.Arkamı döndüğümde renkli gözleri ve kalkmış kaşlarla bana bakan bir çocuk vardı.Kulaklıklarımı çıkartıp çantama koydum.Ayağa kalkıp karşısına geçtim.

-Temizlik için.Oradan ayrılsan iyi olur.

-Ceza mı?,diye ifademi bozmadan sorduğumda hafifçe kafasını salladı.

-Seni daha önce okulda gördüğümü sanmıyorum,diye yeni bir konu açtığımda ellerini cebine koyup, başını eğdi ve gülümsedi.

-Bugün başladım da o yüzden.

-Bugün başladın ve ceza aldın yani.

-Evet aynen öyle oldu.

-Ne yaptın?

-Eğlence hayatıma geç kalmak gibi bir niyetim yok küçük kız izin verirsen lanet cezayı bitirmeye çalışıyorum.

En azından yaptığı şeyin bedelini ödemeye hazır birisi.Bu da onu iyi birisi yapar değil mi?

Kafamı anladım manasında sallayıp banktanki çantamı alıp omzuma geçirdim.Çıkışa doğru giderken,

-Küçük kız!Bekle.

Arkamı döndüğümde koşarak gelen o renkli gözlü çocuk vardı.Sonunda yanıma yetiştiğinde belirli aralıklarla nefes almaya başladı.

-Bu küçük kızın bir adı var emin ol.

-İyi.Öğrenmek istememem ne acı.İşte telefonun.Unutmuşsun.

Elime baktığımda boştu.Nasıl unuttum diye düşünürken teşekkür etmem gerektiği aklıma geldi.

-Sağol.Okula gelirsen takılabiliriz.

-Aklından bile geçirme küçük kız.Sana iyi günler diliyorum ve bilgin olsun senin gibi unutkanlar insanın başına çok iş açar.O yüzden şimdi red edildin.Çirkinlikten değil yani.

Böyle uzun konuşmadan sonra arkasını dönüp gitti.Ben sadece arkadaş olmayı kastetmiştim.Ama o yanlış anlamıştı.Hemde en başından.Arkamı dönüp yürümeye başladım.Eve geldiğimde kapıyı Aysel teyze açtı.İçeri girdiğimde bana sıkıca sarıldı.

-Annem henüz gelmedi mi Aysel teyze?

-Henüz Seçil Hanım gelmedi canım.Sen odana çıkabilirsin ben anneniz gelince haber veririm.

-Tamam.

Anneme karşı hep mesafeliydi Aysel teyze.Küçüklüğümden beri bana o bakardı.Annem hep toplantı,açılış ya da gala gibi şeylerle ilgilendiği için yanımda pek sık olamıyordu.Merdivenleri tembel bir şekilde bitirip odamın önüne geldim.Kapıyı yavaşça açıp içeri girdiğimde Beyaz o güzel patileriyle benimle aynı derecedeki tembelliğiyle yanıma geldi.Annem ve babam boşandığından beri Aysel teyze dışındaki hep yanımda olan tek canlıydı.Böyle bir masalda babam tekrar evlenmiş olan umursamaz Adam, annemse işine bağlı olan çevredeki erkeklerin dikkatini çeken gizli ve seksi karışımı Kadın oluyordu.Bende arada kalan acınan gözlerle bakılan kızdım.Bana öyle bakmayan tek şey bu güzel yumuşak tüylere sahip olan kedimdi.Onu seviyordum.Çünkü saftı.Öyle ki annem ve babam boşanınca Aysel teyze bile bana bir başka bakmaya başladı.Gözlerinde hep acımayla karışmış korku vardı.Üzülmemden korkuyordu biliyordum ama benide anlamıyordu.

-Acıktın değil mi?Üzgünüm geç kaldım.Karnını doyuralım sonra birlikte dışarı çıkalım olur mu?

O güzel sesi bile bana sözde babamı ve o yeni karısını unutturuyordu.Ayağa kalktım ve çekmeceden hem yemek kabını hem de yemeğini çıkardım.İçine yeteceğini bildiğim miktarda yemek koyunca Beyaz'ın önüne getirdim.Gerçekten acıkmıştı.

Aşağıdan sert bir kapı sesi ve annemin sesi gelince merdivenlere doğru yöneldim.

-O karını kızımdan uzak tutmanı daha önce söyledim Ömer!

-Bana bağırıp durma.Orası Toprağın iş yeri ne bekliyorsun?!

-Sana ikna ettiğin sürece başka bir özel okula gönderebileceğimi söyledim değil mi?

-Olmaz!

Merdivenlerden aşağı inip babanla annemin arasına geçtim.Babamın yüzüne bakarak konuşmaya başladım.İkiside şaşırmıştı biliyordum.Ama babama karşı hep susmuştum.Gerekmediği sürece onunla konuşmamıştım.

-Senden Annem kadar bende nefret ediyorum.Biliyorsun değil mi?Sen en başında o kadını başımıza sararak iyilik yaptığını sanıyorsun.

Sesim gayet sakin çıkarken biraz duraksayıp devam ettim.Bu kez bağırırken annem gelip elini omzuma koydu.

-Okulumda olması umurumda değil.Yeterki bana Cici Anne rollerini yapmasın!Onu bile senden daha çok seviyorum Seni Yetersiz Baba.!

Yıllardır karşısında ağlamadığım kişinin önünde ağlıyordum.Gözlerimdeki yaşı çoktan farketmiştim. Ama geç kalmıştım susmak için.