Belki de Gitmelisin..

«8»

Playist:Fettah Can -Kalp Ağrısı ve Burcu Güneş-Aşkın beni baştan yazar.Multimedyada Beril var.

Hiç birşey yapmadan öylece oturdum ve içeriden ses gelmesini bekledim.Ama ne ses geldi ne de Annem odama geldi.Banyoya girip saçlarımla ilgilenmeye karar verdim.
Uçlarını biraz kıvırcık yapmaya çalıştım.İstediğim sonucu alınca kıyafetlerimi değiştirip aşağıya indim.Ortalıkta annemi göremeyince odasına geçtim.

-Anne.

-Efendim Nazlı?

-Aysel teyze ne zaman dönecek?

-Tatlım geri dönmeyebilirde.Bu onun tercihi.Zorlayamayız biliyorsun.

-Anlıyorum.Yarın onu ziyarete gidicem.O yüzden okula gitmemeyi düşünmüyorum.

-Sen bilirsin.Ama derslerini aksatmak yok.

-Sağol Anne.

-İyi geceler bir tanem.

-Sanada.

Kapıyı kapattığımda mutfağa geçip su almak istedim.Kapıyı açıp girince aklıma sabah olanlar geldi.Yüzümde büyük bir gülümseme oluştu.Kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum.Gözüm tezgaha iliştiğinde yere attıklarımın orada olduğunu gördüm.Demek toplamıştı.Telefonumun titremesiyle kendime geldim.Sadece numara yazdığı için
pek dikkate almadan tekrar cebine koydum.Tezgahın üstündekileri yerine koyduktan sonra su içtim.Odama çıkmak için giderken merdivenlerin ortasında tekrar mesaj geldi.Cebimden telefonu çıkartıp kilidini açtım.

Bunun bedelini fena ödeyeceksin Küçük Kız.Numaramı kaydet.İki oldu görmemezlikten geliyorsun.Bunuda okumazsan yarın neler olacak bir tahminde bulun.

Nerden buldu bu benim numaramı?Yaptığı tamamen saçmalıktı.Benim buna ayak uydurmamı mı bekliyordu?Cevap yaz seçeneğine tıkladım.

Özür dilerim tamam mı?Ama benim için bu yaptıkların çok saçma anlıyor musun?Ne bekliyordun ki?Hiç birşey demeden seni öyle evime sokacağımı mı?Üzgünüm ama yapamam.Biraz empati kur.

Aslında şimdi ona bir güzel söverdimde yaşamayı seviyorum.Yarın ölmek planlarım arasında yok maalesef.Çok geçmeden mesaj gelince mesaj atmamı beklediğini anladım.Bir kez etrafıma baktım ve merdivenlerin ortasında ne yaptığımı düşündüm.Yavaşça odama çıkarken telefon kilidini açmakla uğraşıyordum.Ne diye şekilli bir şey koydum ki.Odama girdiğimde Beyazın uyandığını hafif sesinden anladım telefonu yatağa fırlatıp hemen yanına gittim.Rüzgar belki mesaj bekliyordu ama umurumda değildi.

-Sonunda uyandın.Senin için çok endişelendim.

Kucağıma alıp yere çöktüm.Kafasındaki tüyleri okşarken bir tane daha mesaj geldi.Ardından bir tane daha..Ne varsa bu kadar acil olan.Beyazı yatağa bırakıp telefonu elime aldım.

1.Mesaj

Üzgün olman umurumda değil.Ayrıca empatide yapamam.

2.Mesaj

O şey benden daha mı önemli?

Aynen canım senden daha önemli.Aptal.

3.Mesaj

Doğru düzgün cevap ver bana!Camı kilitlemen bende sökmez.Kapıya geçer annen açana kadar zile basarım.Açınçada kendimi nasıl takdim ederim bir düşün.

Bir dakika ya!Bu benim kedimle ilgilendiğimi nereden biliyordu.İlk attığı mesaja bakıncada görmemezlikten geldiğimi nereden biliyordu?Balkona doğru gittiğimde.çimlere oturmuş pis pis sırıtan bir Rüzgar gördüm.Bu çocuk ciddi anlamda bir şakaydı.İyide bu benim odamı nasıl görüyor?Kapıyı açıp balkona geçtim.

-Ne işin var bu saatte burada?

-Bende mesajlaşmaktan sıkılmıştım zaten.

-Soruma cevap verir misin?

-Saatte ne var ki?Ayrıca hiç gitmediğim için gelmişte sayılmam.

-Ne dedin?

-Ya şimdi sen kapıyı açıp beni eve alırsın ya da dediğim gibi annen açana kadar zile basarım.

-Keyfin bilir.Öyle yap.Ben yatıcam.Ve evet o şey senden daha önemli.

Arkamdan biraz söylensede kulak asmadan kapıyı kapattım.Yatağa bu sefer uyumak için yatıp kulaklıklarımı taktım.Yaklaşık 3 şarkı çaldığında çoktan olduğum yerde beni uyku basmıştı.İyice yorganın altına girip uykuya teslim olmak istedim.Kulaklıklardan dolayı hiç birşey duyamayan beni annem dürtükleyerek uyandırdı.Uyuşuk bir halde yerimde doğruldum.

-Sağol Anne.Bende uyumaktan korkuyordum.

-Nazlı.Aşağıda..

Sözünü yarıda kesip aceleyle atıldım.

-Anne onu tanımıyorum!,diye bağırdım.Gerçekten gelmiş olamazdı değil mi?

-Kimi?

-Aşağıda her kim varsa.

-Berkay.Aşağıda Berkay var.

-Ne?

-Git desemde gitmedi.En sonunda ne kadar istemesemde sana söyledim.Birşey yapmak zorunda değilsin tatlım.Öylece bekleyebilirde.Biliyor-

-Sorun değil Anne.Zaten eninde sonunda bu olacak.

-Sen bilirsin tatlım.Ben mutfakta olucam.Eğer Birşey olursa bana seslenirsin.

-Tamam annecim.

Annem kapıyı kapatıp çıktığında banyoya girdim.Üstümdeki pijamaları çıkartıp düz beyaz kısa bir elbise giyip saçımı tepeden topladım.Uykumun bölündüğü yetmiyor bir de Berkay için bölünüyordu.Merdivenlerden inerken salona yöneldim.İçeride otururken onu buldum.

-Uyandırdığım için üzgünüm.

-Resmen içine ettin.Ama sadece uykumun diye düşünme.Herşeyimin.Burda şimdi senin konuşmaya hakkın varmış gibi mi geliyor?Çünkü yok.Sen bana yalan söyledin.Hani İtalyadan yeni dönmüştün.

-Sana yeni döndüğümü hiç söylemedim Nazlı.Rüzgar denilen piç senin aklını karıştırmış olmalı.

-Doğru.Sen bana beni özlediğin için geri döndüğünü söyledin.Peki o 1,5 yılda hangi kızda kendini yıprattın.Eğer eskiler aklına gelip ben bu kızla birlikte olamadım.Şimdi tam zamanı, diyorsan yanılıyorsun.Bilmelisin ki ben senin eski saf halini sevdim.Hiç bir zaman bu halinle kendini sevdiremezsin bana.Tabi ki amacın buysa.Şimdi ya gidersin ya da polisi ararım.

Tamam blöftü ama Berkay ne desem yapacağımı düşünürdü.Umarım hala bu geçerlidir diye düşündüm.

-Nazlı bu burda bitmeyecek bir mesele.Yarın okulda konuşuruz.

-Tabi tabi.Hadi git.

Yarın okula gelirsem tabi keriz kardeşim.Sonrada 2 gün tatil.Ohh!Gel keyfim gel.3gün görmeyeceğim seni.