Belki de Gitmelisin..

«17»

Playist: Enrique İglesias- Tonight / Chris Brown- Turn Up The Music

Multimedyada Nur var.

Okunma ve vote sayısı oldukça az. Bunun için üzülsemde elimden pek bir şey gelmiyor. Yine de okuyanlara buradan THANKS ;))

-Ben senin gibi bir arkadaş istemiyorum Nazlı.

Eğer Nur içmediyse bunları söylemiş olamazdı.

-Ne dediğinin farkındasın değil mi Nur?

-Gayet tabi.

Sinirliydim.Oysa gerçekten rahattı.Belki haklıydı.Şu ana ona gerçekten her şeyimi anlatmamıştım.Ama sırf bu yüzden tüm arkadaşlığımızı bitiremezdi.

-Hah!Peki bunlar şaka değilse ne?

-Dost acı söylermiş.Senin aksine gerçek dostmuşum gibi duruyor.

-Nur!

-Kapa çeneni Nazlı.Sana şu ana kadar her şeyini anlatmış birisi var karşında.Ama sen..Sen hep bana sırtını döndün."Neyin var?" dedim. "İyiyim." dedin.Bir insana her zaman iyi olamaz.Böyle saçma yalana kandığımı mı sanıyorsun? Karşımda güçlü olmana gerek yoktu.Aileni biliyorum.Yardımcı olmama izin vermiyorsun, uzak tutuyorsun! Ha birde dostum diyorsun!

Gözünde ki yaşı görmemle onu kendime çekip sarılmam bir oldu.Hıçkırıklarını omzumda serbest bıraktı.

-Yeter artık.Yanlızca sıkmak istemediğim içindi.

Kendini benden uzaklaştırıp yüzüme baktı.

-Bana mendil getir,dedi.Burnunu çekip elinin tersiyle gözyaşlarını sildi.

-Tamam.Bekle burada sümüklü.

-Hey!Hâla gidebilirim.Düzgün konuş,diyerek beni susturdu.

Bunu yapabilirdi.Berkayla ilk çıktığımda 3 gün sonraw haberi olmuştu.Ayrıldığımızda 1 hafta sonra ve aldattığında ise 5 gün sonra.

Bunları düşünürken ne kadar haklı olduğunu aklımda ki tezaride ölçtüm.

Salona açılan kapıdan içeri girdiğimde herkes masada yemeğini yiyordu.Rüzgar beni fark edip ayağa kalktı ve yanıma gelip elimi tuttu.

-Nereye?

-Mendil alıcam.

-Nerede?

-Mutfakta vardır.

-Tamam.Bekle getiririm

-Kendim alabilirim.

-Yardım edicem işte.Uslu dur.

Beni dinlemeden arkasını döndü ve salondan çıktı.

Uzun sürmeden geldi.Elinde biriktirdiği mendilleri görünce.şaşırdım.Yanlızca Nur'un burnu akıyordu.Bütün sülalemin değil ki!

-Gel,diyerek kolumdan çekti.İstemesemde arkasında sürüklenmeye başlamıştım.Bahçeye çıktığımızda gözlerim büyük hızla Nur'a kaydı.Ağlamaktan kuruyan gözleri.Sonuna kadar açılmıştı.

-Nur bu mu?Fena değil.

Sağ kolumla kolunu indirdikten sonra durmasını sağladım.

-Ne dediğinin farkında mısın?,diye bağırdım.

-Bu kadar bağırmanı gerektirecek bir şey olduğunu sanmıyorum.

-Belki de yanılan sensindir.

-Ben hiç öyle düşünmüyorum Küçük Kız.Böyle durumlarda genellikle hep ben haklı olmadım mı?

Kaşları havada bana bakıyordu.Bu hali bile yeterince beni kendine çekerken ona bir kaç hafta daha nasıl katlanacağım.