Divorce Me Kuya! (Book 2) Watty Award 2021 Nominee

Chapter 41: The Prince Charming

"I dreamed of you, and we kissed, although, I know it wasn't real, I still wake up breathless..."

***

Clyde's PoV

Aray.

Yan agad ang rumehistro sa isipan ko nang maalimpungatan ako.

Ugh, my whole body is in pain.

Ano nga bang nangyari sa akin?

The suddenly, an image of a fast-running car entered my mind.

Shit! Si Eiffel! I need to see her! I need to know if she's fine!

Pilit kong binukas ang aking mga mata pero puro itim lamang ang nakita ko sa aking kanang mata.

Kinakabahang hinawakan ko ang kanang mata at naramdaman ang gasang tumatakip dito at nanlumo.

Nabulag na ba ako?

Sa pagbukas ng pintuan ay agad akong nabuhayan ng pagasa nang makita ko kung sino ang pumasok.

"W-Willam..." hirap na tawag ko sa kanya dahil sa sa oxygen mask na nakakabit sa akin.

Napatingin din ako sa gilid at nakita ko ang ilang aparatong nakakabit sa aking katawan.

Malala ba ako? Mamatay na ba ako? Tangina naman, siya ba talaga ang huling taong makikita ko bago ako mamaalam sa mundo Lord?

"Clyde!" gulat na tawag sa akin ni Willam pero may halong dismaya sat ono ng boses niya.

Hindi ba dapat masaya siya dahil nagising na ako?

"Mabuti naman at nagising ka na pero... Hindi pa ito ang tamang panahon eh" kamot kamot niya ang ulo habang nagsasalita.

Huh? Anong ibig niyang sabihin na hindi pa tamang panahon?

Siguro nanood nanaman siya ng paborito niyang Aldub.

Kinuha niya ang isang syringe sa kanyang Lab Coat at inenject ang laman sa IVline na nakakabit sa aking kamay and flashed an evil smile.

What the fuck is he doing?! Hindi ako makakilos para pigilan siya.

Naramdamn ko ang pagbigat ng mga talukap ng aking mata.

"A-Ang asawa ko..." hirap na saad ko at pilit na kinakalaban ang antok.

"She's fine, she just had small scratches" narinig kong sagot ni Willam.

Hindi ako pwedeng matulog! My wife needs me!

"Just go back to sleep muna Brad, pasasalamatan mo rin ako pagising mo" malademonyong tumawa pa siya.

I will fucking kill you once I woke up again Willam Lhien Feng...

"""

I opened my eyes and smiled when I saw the seven-year-old Eiffel sound asleep on my lap as I guard her. We were on the park playing when she suddenly felt sleepy. Of course, as her Kuya I offered my lap as her pillow.

Nasa ilalim kami ng malaking puno ng Acasia at rinig na rinig namin ang mga huni ng mga ibon na tila nagkakantahan. Malaya kong nilangap ang preskong simoy ng hangin at sabay napatingin sa langit na kulay asul.

It's really peaceful whenever I'm with Effel, I hope everything could remain like this forever.

Bumalik ang tingin ko sa aking kababatang babae na mahimbing na natutulog pa rin.

Hinimas ko ang malambot at mahabang buhok niya. "Don't grow up so fast Eiffel ha? Just keep on being my little sister"

I wish we could also stay like this forever, play whole day and worry nothing about what the future holds.