Divorce Me Kuya! (Book 2) Watty Award 2021 Nominee

Chapter 52: Who Am I?

"The question 'who am I' is not and idle one. How you answer the question will determine how you live the rest of your life. It will determine the quality of your life"

****

Eiffel's PoV

Puno ng pangambang hinawakan ko ang kamay ng anak ko na kasalukuyang nakahiga sa kanyang kama at inaapoy ng lagnat.

Agad kong nagpunta dito sa mansyon ni Mama ng malaman ko ang kalagayan ni Livi.

"Noong isang araw pa siya inaapoy ng lagnat Lady Eiffel, ilang ulit na naming tinangkang ipaalam ang kalagayan ni Livi sa inyo pero siya mismo ang nagpumilit na wag sabihin sa inyo" malungkot na pagbibigay alam sa akin ni Manang Cora na nakatayo sa tabi ko at pinagmamasadan ang bata.

Rinig na rinig ang paghabol ng hininga ni Livi na para bang hirap na hirap siyang kumuha ng hangin. Napakainit ng temperatura ng katawan niya at namumula ang dalawang matambok na pisngi niya. Kanina ko pa siya pinupunasan ng katawan para kahit paano ay bumaba ito ngunit wala parin itong epekto.

"What did the Doctor have said Tita Pauline?" tanong ni Silva kay Mama na nasa loob din ng kuwarto.

"Ang sabi niya ay maaring nabinat ang katawan ni Livi dahil sa School Fest at pinayuhan kaming pagpahingain siya. Nagreseta siya ng mga gamot pero hangang ngayon ay hindi parin bumababa ang lagnat ng apo ko" Sagot ni Mama.

Livi opened his teary eyes and looked at me "M-Maman"

"Y-Yes baby? Andito na si Maman" I tried to fix my broken voice in order not worry my son.

"W-What are you doing h-here..? A-- Aren't you s-supposed to b-be in your school?"

I bit my lips so hard to stop myself from sobbing "Don't worry about that ok? Your Maman wants to be by your side today b'cause Livi is very important to Maman"

Pilit na ngumiti si Livi "S-Sorry for m-making you wor-worry Maman"

Hindi ko na napigilan ang pagluha ko at hinalikan ang maliit na kamay ni Livi "You don't have to apologise baby... Just do your best to beat up this sickness ok?"

Tumango si Livi at muling pumikit para matulog muli.

Hinawakan ni Silva ang kamay ko at hinatak ako palabas ng kuwarto ng anak namin.

"Eiffel you don't need to worry too much, Livi has always been a healthy boy"

"T-This is the very first time he got sick ever since he was an infant Silva and I don't know what to do..." hikbi ko, kung maari lang ay mas gugustuhin kong akuin ang sakit kesa ang anak ko ang nahihirapan ngayon.

Niyakap niya ako at hinimas ang likod ko "Everything's gonna be alright" patahan niya sa akin

"Isn't it your finals tomorrow? You should get sleep first"

Umiling ako "My son needs me, the hell with my exams"

"Don't say that, Livi will just blame himself more if you do that and besides, I'm here so as Manang Cora and the others to take care of our son. What you need for now is a good rest" bilin niya.

Wala akong nagawa kundi tumango na lamang dahil tama ang mga sinabi niya.

"I'll sleep in my old room here" sabi ko at ngumiti siya saka ako hinatid doon.

Pagpasok ko at humiga ako sa kama at bumunot ng malalim na hininga.

Wala pang ilang minuto ang nakalipas ng mag ring ang cellphone ko at agad ko iyong sinagot.