Mafia Heiress Possession: Hurricane Thurston

Epilogue

Sapo ang ulo na bumangon ako sa hindi pamilyar na kwarto. Nang makita ko ang lampshade ay sinindihan ko ngunit natigilan nang makita ang picture frame na nasa tabi ng lampshade.

Unti-unting bumalik ang mga pangyayari sa alaala ko.

Kinuha ko ang picture frame at pinakatitigan ang mga nakangiti nilang mukha maliban sa isang seryosong nakatingin sa camera. Magkakaakbay silang apat. Naibaling kong muli ang atensyon ko sa lampshade kung saan may mga nakapatong na journals na may kanya-kanyang mukha nila.

Tumayo ako habang yakap ang mga journals nila at binuksan ang ilaw saka umupo sa lapag at sabay sabay na binuksan ang mga journals nila.

Dear Cane,
     Alam mo bang si Taki ang nakaisip na gawin namin ito? Di ako makapaniwala, Cane. Alam kong tulad namin hindi ka rin makapaniwala na naisip ni Taki ito. Di ko sinasabing walang isip si Taki, Cane.

--Lihtan 💕

“Pfft~!”

Dear Cane,
     Kung nababasa mo ito, Cane. Kung mapapansin mo, maging ang bawat letrang sulat ko ay nagpapakita ng pagiging magandang lalaki ko.

--Tenere 💘

Napakamot ako sa kilay ko at mahinang natawa sa nababasa ko.

Dear Aking Binibini,
        AKING BINIBINIIIII! INAAPI AKO NILA!!! T______T

--TAKIIIIIII💞

Pfft! Natawa ako sa nabasang sumbong ni Taki, sa unang pahina pa lang. Kaya ba niya ito naisip para ibalita ang pang-aapi sakanya? Walang dudang iyon ang plano ni Taki.

Dear My Young Goddess,
      This is not my thing, you know that. But I’ll do this every single day to report to you how faithful I am. I love you.

--Your Fiancee 💝

Tuluyang sumabog ang tawa ko. Oh, Simone! How cute!

They are so adorable.

Patuloy kong binasa ang mga journals nila sa kada araw na lumilipas na ginagawa at nangyayari sa kanila, sa mga panahong wala ako. Nakita ko ang pagpatak ng alas-tres ng umaga sa gintong orasan. Napagpasyahan kong tumigil sa pagbabasa. Malaking tulong ang ilang mga nalaman ko sa journal nila. Ala-singko silang apat na bumabangon. Early birds.

Sabay sabay silang gumagayak at pumapasok ng eskwelahan maliban kay Simone. Si Lihtan ang laging nangunguna sa kusina para magluto na laging nirereklamo ni Taki sa journal niya dahil hindi niya matanggihan ang luto ni Lihtan dahil ayaw niyang malungkot ito na nakapagpangiti sa akin. Kung minsan ay si Simone ang nagluluto sa t’wing nasa mood daw ito na nagpapasaya kay Tenere na biktima ng mga niluluto rin ni Lihtan.

Masayang naligo at nag-ayos ako sa sarili at nang makapagbihis ay walang ingay na binuksan ang silid ko.

Naglakad ako patungo sa kusina at napangiti nang makitang kumpleto ang mga sangkap at gamit. Inalis ko ang anumang tunog sa bawat ginagawa ko na isa sa mga kaya ko nang magawa ngayon.

Sa loob ng dalawang taon na wala akong malay ay ang mga panahong nakikipaglaban akong bumalik ng buhay. Kung hindi dahil sa kapangyarihang mula kay Lord Gilbert ay wala na siguro ako ngayon. Napabuntong hininga ako nang malaman ang lahat ng kasagutan, nang makita ko ang librong nasa propesiya na nabasa ko sa kabilang buhay. Nagpakita sa akin si Anue Knight bilang mensahero ng tinatawag nilang Panginoon ng Liwanag na walang iba kundi si Lord Gilbert at nang mahawakan ko ang libro ay tuluyang naglaho si Anue Knight.