Emma

29. Bölüm

Hiç dans etmeden de yaşanabilir. Birçok gencin, hiç dans etmeksizin uzun zaman yaşadıkları ve ne bedence ne de kafaca zarara uğradıkları görülmüş şeydir. Gelgelelim dansa bir kez başlandıktan sonra, müziğe uyarak hareket etmenin tadı bir kez alındıktan sonra, yine de dans etmek istemeyen gençler pek ağırcanlı, ağırkanlı gençler olsalar gerektir.

Frank Churchill, Highbury'de bir kez dans etmişti ya, gene dans etmek için can atıyordu. Mr. Woodhouse'la Emma'nın Randalls Köşkü'nde yemek yedikleri bir akşam, genç erkek köyde bir balo vermek fikrini ortaya fırlattı. Emma böyle bir eğlenceye çoktan hazırdı. Miss Woodhouse'un ne güzel dans ettiğini herkese bir kez daha göstermek... Miss Woodhouse'la Mr. Frank Churchill' in ne sevimli bir çift oluşturduklarını herkesin ağzından gene işitmek... Jane Fairfax'ten hiç değilse bir konuda geri kalmadığını göstermek... Hatta salt dans etmiş olmak için dans etmek... Bunlar çekici hayallerdi. Frank Churchill'le birlikte ilkin içinde bulundukları salonu, kaç kişi alabileceğini hesaplamak için adımladılar, sonra öbür salonun boyunu ölçtüler, çünkü Mr. Weston'ın, "İkisi de tam tamına aynı boydadır," diye ısrar etmesine karşın, bunun birazcık daha büyük olmasını umuyorlardı.

Genç Frank'in ilk önerisi: Colelarda başlayan dansın Randalls'ta bitmesi, aynı kişilerin çağrılması ve aynı çalgıcının tutulması fikri, hemencecik onayla karşılanmıştı. Mr. Weston öneriye keyifle katılmış, Mrs. Weston da, herkes dans etmek istediği sürece piyano çalmaya gönülden razı olmuştu. Bundan sonra sıra, gecede kimler bulunacağını tam olarak hesaplamaya gelmişti.

Frank, "Sizle Miss Smith ve Miss Fairfax, üç, sonra iki Gilbert kardeşler eder beş," diye sayıp duruyordu. "Genç Cox, babam ve ben, bir de Mr. Knightley. Evet, keyifli bir gece için bu kadarı yeterli. Siz, Miss Smith ve Miss Fairfax, üç; iki Miss Cox, eder beş. Beş çift için de burası geniş sayılır."

Gelgelelim çok geçmeden biri, "İyi, hoş ama gerçekten beş çift burda rahat edebilir mi?" diye sordu. "Hiç sanmıyorum."

Bir başkası, "Aslında beş çift için dans daveti vermeye değmez," dedi. "Bir düşünürseniz, beş çiftçik nedir ki? Beş çift için çağrı çıkarılmaz. Ancak durduk yerde, kendiliğinden ortaya çıkan bir eğlence olarak düşünülebilir."

Birisi Miss Gilbert'in ağabeylerini ziyaret etmesinin beklendiğini, onun da ötekilerle birlikte çağrılması gerektiğini söyledi. Bir başkasına sorarsanız, geçen gece kaldıran olsaymış Mrs. Gilbert de seve seve dans edermiş! "Cox kardeşlerin ikincisini de çağıralım," diyen oldu.

En sonunda Mr. Weston, mutlaka çağrılması gereken bazı kuzenleriyle, çağrılmazsa ayıp olacak çok eski bir dostunu ileri sürünce ortada en az on çift olacağı kesinleşti ve bundan sonra bunca insanın nereye sığdırılabileceği sorunuyla ilgilenildi.

Salon kapıları tam karşılıklıydı. Bunlar açılıp iki salon birden kullanılsa ve aradaki koridordan yararlanılsa olmaz mıydı? Şimdilik en iyi öneri buydu ama birçoğunun daha iyi bir çözüm istemesini önleyecek kadar kusursuz değildi. Emma bunun kullanışsız olacağını düşünüyor, Mrs. Weston yemek sorunu yüzünden kaygılanıyor, Mr. Woodhouse ise fikre sağlık sorunları açısından ciddilikle karşı çıkıyordu. Daha doğrusu bu onu öylesine üzüyordu ki vazgeçmek zorunda kaldılar.

"Yok, hayır, hastalığa çağrı çıkarmak olur bu. Emma'nın böyle yerde dans etmesine izin veremem. Emma dayanıksızdır. İyice soğuk alır sonra. Zavallı Harrietçik de öyle. Hepiniz de öyle! Mrs. Weston, böyle bir çılgınlıktan söz edilmesine izin vermeyin. Hepiniz yatar kalırsınız, lütfen konuşturtmayın bu konuyu." Sesini alçaltarak, "Bu genç adam çok düşüncesiz biri. Babasına söylemeyin ama bu çocukta pek iş yok, galiba. Kapıları açıp açıp duruyor, sonra da kapamayı akıl bile etmeden öyle, açık bırakıyor. Cereyan yapacağını hiç düşünmüyor. Niyetim onu sana kötülemek değil, ama gerçekten pek iş yok bu çocukta."