Przyjaciel Mojego Brata 4 || ZAKOŃCZONE

79

Nagle coś przede mną wyskoczyło i w to walnęłam, a samochód poleciał do przodu.

- Kurwa mać.

Pov. Jakob.

Zobaczyłem przede mną samochód Loren lecący do przodu. Co jest? Kurwa. Ostro zahamowałem i wybiegłem z samochodu.

- Loren!

Podbiegłem do samochodu i spróbowałem ją wyjąć.

- Co jest?

Alex też podbiegł.

- Pomóż mi.

Jakoś udało nam się ją wyjąć.

- Loren... Halo, żyjesz?

Położyłem ją i poszturchałem. Przyłożyłem policzek do jej ust i nosa. Oddycha, jest okej.

- Dzwoń po karetkę.

Powiedziałem do Alexa.

- Kurwa co się stało?!

Podbiegli też Ethan z Andrew.

- Nie wiem. Przez coś samochód poleciał do przodu.

Dobra, dam radę. Trudno że się trzęsę. Położyłem sobie jej głowę na kolanach i wziąłem włosy z jej twarzy.

- Loren słyszysz mnie? Odezwij się, no dawaj.

- Co...? Co się stało?

Tak! Kontaktuje! Ledwo, ale kontaktuje.

- Nic, spokojnie. Zaraz będzie karetka.

Powoli zaczęły jej się zamykać oczy.

- Ej, nie. Nie zamykaj oczu kochanie, patrz na mnie. Tak, na mnie.

- Jakob...

- Tak, dokładnie. Jakob.

Głowa jej opadła i zamknęła oczy. Kurwa nie.

- Loren otwórz oczy. Proszę no.

Pogłaskałem ją po głowie, po chwili przyjechała karetka i ją zabrała, a ja wsiadłem z Andrew do samochodu i zadzwoniłem do jej rodziców.

- Halo?

Diana odebrała.

- Słuchaj jest sprawa. Tylko nie wariuj i się nie załamuj.

- Mów.

- Loren zabrała karetka.

- Co?! Co się stało?

- Jakby ci to powiedzieć... Ścigaliśmy się i nagle jej samochód poleciał do przodu. Nie wiem co to było.

- Skąd wzięła samochód?!

- Znajomy jej dał. Kontaktowała jeszcze przez chwilę, bo coś tam mówiła, ale później przestała. Oddychała cały czas.

- Jezu... Informuj mnie na bieżąco, proszę.

- Jasne. Jak coś będę wiedział to zadzwonię.

- Dzięki, że powiedziałeś... Boże...

- Co jest?

Usłyszałem wujka.

- Loren jest w szpitalu. Miała wypadek.

- Co? Jak?

Nie mogę słuchać jak ona płacze no kurwa.

- Dobra ja lecę, bo dojeżdżamy do szpitala.

- Okej, mów co i jak.