Το πρωί έρχομαι αντιμέτωπη με την απόφαση μου :
η σχολή καλών τεχνών αποτελεί για μένα παρελθόν. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσω εκεί μέσα και να τον αντιμετωπίσω. Ούτε θα κάνω αυτό που προτείνει η Άννι, δεν μπορώ να τον καταγγείλλω στον πρύτανη. Θα είναι ο λόγος μου απλά εναντίον εκείνου. Το μόνο που θα κατάφερνα είναι να ρεζιλευτώ. Δεν θα άντεχα να γίνω πέτρα σκανδάλου για την σχολή μου. Απο την εφηβεία μου ζω και αναπνέω για την ζωγραφική, αλλά είμαι έτοιμη να τα παρατήσω όλα αρκεί να μην τον ξαναδώ. Φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως επαναληφθεί. Φοβάμαι οτι θα με πλησιάσει ξανά. Ίσως να παίρνω την λάθος απόφαση. Ίσως είμαι δειλή. Αλλά δεν ξέρω απο που να ζητήσω βοήθεια.
Το μόνο που μου έμεινε είναι η δουλειά μου. Η δουλειά μου..ναι αυτό πρέπει να το λέω συνέχεια στον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι οτι όταν χθες είπα στον Δημήτρη οτι δεν έχει το δικαίωμα να με καλεί εκτός εργασιακού ωραρίου, τότε μόνο συνειδητοποίησα πόσο αλήθεια είναι αυτό. Αυτό πασχίζει τόσο καιρό να μου πει ο Δημήτρης. Ναι , λίγες μέρες μετά απο την κηδεία της γιαγιάς ήταν ο μόνος που ενδιαφέρθηκε για εμένα , αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει να μπερδεύω την θέση μου εδώ. Μου ζήτησε διακριτικότητα κι εγώ απο την πρώτη στιγμή σάρωσα το σπίτι σαν τυφώνας.
Αφού δεν με γουστάρει, πόσο πια να μου το αποδείξει για να βάλω μυαλό?
Ίσως να έχει δίκιο που με βλέπει μικρή. Δεν έκανα ποτέ το οτιδήποτε για να αποδείξω το αντίθετο. Και αυτός έχει αναγκαστεί να κλείνεται στην βιβλιοθήκη του, για να με αποφύγει. Θα πρέπει να ντρέπομαι.
Βασικά ντρέπομαι.
Με προσκάλεσε να με φιλοξενήσει για λίγες μέρες και του αντιπρότεινα να εργαστώ για εκείνον. Το δέχτηκε κι ας τον είδα οτι είχε διστάσει τρομερά. Ξέρω οτι καταχράστηκα την ευγένεια του. Μάλλον ένιωσε χρέος προς την γιαγιά του να με φροντίσει αφού εκείνη δεν μπορούσε πια.
Εξάλλου μου απέδειξε πριν 3 χρόνια οτι του είμαι απολύτως αδιάφορη. Τελείως όμως.
Αλλά αυτό απλά ας μην το σκέφτομαι.
Ευτυχώς ποτέ δεν το ανέφερε. Θα πέθαινα απο την ντροπή μου.Αλλά η ένταση στις σχέσεις μας ξεκίνησε απο τότε. Είμαι τόσο μπερδεμένη. Ίσως η μέγαιρα να έχει δίκιο. Είμαι μια τυχοδιώκτρια που το μόνο που με νοιάζει είναι ο εαυτός μου. Ίσως πρέπει να ξεκινήσω να είμαι τυπική μαζί του και γρήγορα να απεμπλακώ απο όλο αυτό. Ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτώ μια δουλειά άλλη να κάνω. Να ζω μαζί του κάτω απο την ίδια στέγη , έχει αρχίσει να γίνεται ανυπόφορο. Εγώ γιατί είμαι παράφορα ερωτευμένη κι αυτός γιατί νιώθει οτι είναι υποχρεωμένος να σηκώνει ένα σταυρό που κληρονόμησε απο την γιαγιά του. Αν τον αγαπώ έστω και λίγο, πρέπει να μαζευτώ και να αποδείξω πως είμαι μεγάλη γυναίκα πια.
