ΤΑ 24 ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ποιός είναι τελικά το ποντίκι?

Προσέχω τον Δημήτρη.

 Είναι καθισμένος σε μια μεγάλη δερμάτινη καρέκλα. Φοράει ένα γκρι κουστούμι και έχει τα μαλλιά του προσεκτικά χτενισμένα προς τα πίσω. 

Μιλάει οξύθυμα με κάποιον. Πολύ χαίρομαι. Θα έχει νεύρα που θα με δει.

Ο πόλεμος ξεκίνησε. Είμαι έτοιμη για καυγά.

Γυρνάει απότομα και με κοιτά. 

Σαν να διαισθάνθηκε την παρουσία μου. 

Απέχω λίγα μέτρα απο το γραφείο . Περπατώ ξαφνικά πιο αργά. Αν και στην αρχή μου φάνηκε σοβαρός, νιώθω να με κοιτά αινιγματικά. Τα μάτια του σαρώνουν το κορμί μου. Φέρνει το χέρι του στο στόμα του και αφήνει το κορμί του προς τα πίσω. Σαν να απολαμβάνει αυτό που κοιτά. 

Και συμβαίνει το απίστευτο. 

Γι αυτή την αντίδραση δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη.

Μου χαμογελά πλατιά. Τόσο πλατιά που φαίνονται τα κατάλευκα δόντια του.

Τι σκατά? Γιατί μου χαμογελάει ο εχθρός?

Πριν αγγίξω το πόμολο της γυάλινης πόρτας, πετάγεται σαν ελατήριο και την ανοίγει.

"Καλημέρα Μαριτίνα " μου κλείνει αυτόματα το δρόμο να περάσω.

 Στέκομαι μπροστά του και τον κοιτώ. Το κουστούμι του, η δερμάτινη ζώνη του, τα γυαλισμένα παπούτσια του, το ασημένιο ρολόι του, η μυρωδιά του , με κάνουν να τα χάσω για λίγο. 

Δεν είμαι η μόνη. 

Συνεχίζει να με κοιτά απο πάνω προς τα κάτω ,ενώ κι εγώ τον κοιτάω ασταμάτητα. Η σεξουαλική ένταση που νιώθω είναι απίστευτη. Έτσι μου έρχεται να τον γδύσω και να..

Μαριτίνα ! με μαλώνω αυστηρά. Είσαι μια γυναίκα που θα φέρει την καταστροφή! Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος υποκριτής.

Σκύβει προς το μέρος μου. Μα τι θα κάνει ? Θα με φιλήσει? Με κοιτά πονηρά και μου χαμογελά. Ξέρει το κάθαρμα τι σκέφτηκα. 

-Είσαι πανέμορφη νεράιδα μου, καλωσήλθες.. μου λέει ψιθυρίζοντας στο αυτί μου και μένω εμβρόντητη, σοκαρισμένη και άφωνη.

Εγώ είμαι έτοιμη για καυγά και καταστροφή, όχι για κολακείες και χαμόγελα και χιλιάδες σεξόνια να πλανώνται στην ατμόσφαιρά!

Να δεις πως με δουλεύει ψιλό γαζί. 

-Κι εσύ καλός είσαι, του λέω αδιάφορα και τον προσπερνώ. 

Μου τραβάει την καρέκλα για να κάτσω. 

Μπροστά μου είναι τοποθετημένο ένα υπέροχο dior  χρυσό λαπ τοπ. Δεν είχα ιδέα οτι υπάρχει τέτοιο πράγμα. Είναι πανέμορφο, αλλά ..γιατί όλοι οι άλλοι έχουν μπροστά τους ένα μαύρο λαπ τοπ? Νιώθω λες και είμαι η βασίλισσα του διοικητικού.

-Μόνο τα καλύτερα για σένα μου λέει με βραχνή φωνή, καθώς με βοηθά να κάτσω. 

Με είδε που μου έτρεχαν τα σάλια για το λαπ τοπ.

Μα τι στην ευχή συμβαίνει? Γιατί μου χαμογελά σαν ανόητος έφηβος? Δεν θα του περάσει. Θα τον τσακίσω. Τον βλάκα..