ΤΑ 24 ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Εκπληκτική ιδέα!

Ένα μήνα μετά

-Μαριτίνα φεύγω έχω βάρδια στο καφέ, μου φωνάζει η Άννι απο το καθιστικό. 

Εδώ και ένα μήνα με φιλοξενεί. Είναι η καλύτερη φίλη που θα μπορούσα να ζητήσω. Όχι επειδή απλόχερα μου πρότεινε για ακόμη μια φορά φιλοξενία, όσο για την συμπαράσταση που μου έδωσε όλο αυτό τον καιρό. 

Δεν είναι πως δεν είμαι καλά ή κλαίω συνέχεια. Αυτά σταμάτησαν λίγες μέρες μετά απο εκείνη την μέρα που όλα γκρεμίστηκαν. Το κλάμα και ο πόνος αντικαταστάθηκε με ένα δυσερμήνευτο αίσθημα που δεν έχω βιώσει ποτέ στην ζωή μου. Σαν να σιώπησαν  όλα μέσα μου .

Μόνο με την ζωγραφική μπορώ να το αναλύσω, να το εμβαθύνω , να το επεξεργαστώ. Ένα μήνα τώρα ζωγραφίζω ασταμάτητα. Ζωγραφίζω και διαβάζω για την εξεταστική. Η Άννι μου συμπαραστέκεται σιωπηλά. Δεν συζητάμε ποτέ για εκείνον. Με φροντίζει και με κανακεύει σαν μωρό. Όχι μόνο η Άννι, αλλά και ο Νάσος και ο Πέτρος. 

Εκείνος τις πρώτες μέρες με βομβάρδιζε με κλήσεις και μηνύματα. 

Άλλαξα αριθμό. 

Επίσης ήρθε πολλές φορές απο το σπίτι.

 Τα παιδιά τον έδιωξαν. 

Τα λουλούδια που μου έστελνε επί μέρες σταμάτησαν και αυτά.

Ο ανθοπώλης σίγουρα τρόμαξε , όταν τον απείλησα να μην ξαναπλησιάσει το σπίτι. 

Δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Εκείνος έχει πεθάνει και οτι και να πει ή να κάνει δεν θα το αλλάξει αυτό. 

-Χρειάζεσαι κάτι πριν φύγω? μου λέει η Άννι και μπαίνει στο δωμάτιο μου. 

-Άννι όλα καλά μπορείς να φύγεις, της απαντώ ξεφυσώντας . Ξέρω οτι δεν θέλει να με αφήνει μόνη μου. Αν και δεν συζητάμε πολύ αυτό τον μήνα, η σιωπηλή της παρουσία μου κάνει καλό. Μου χρειάζεται να έχω στο πλευρό μου ανθρώπους που ξέρω οτι με αγαπάνε αληθινά.

Η Άννι κοιτάει τον πίνακα που ζωγραφίζω.

-Αν και σπουδάζω αρχιτεκτονική, μου λέει χαμογελώντας η Άννι, μπορώ να πω οτι είναι τέλειο. Έχει απίστευτο πάθος μέσα του ο πίνακας, είναι σαν να είναι έτοιμο να εκραγεί κάτι. Είμαι σίγουρη πως θα προκριθεί στο διαγωνισμό.

-Άννι της λέω με αυτοπεποίθηση, έτσι νομίζω κι εγώ  και πιστεύω οτι θα πάει καλά. Σε ένα μήνα βγαίνουν τα αποτελέσματα. Και μετά..σαν όνειρο μου φαίνεται, το καταλαβαίνεις? Το βραβείο είναι μια έκθεση προσωπικών έργων στο μητροπολιτικό μουσείο. Δεν νομίζω οτι υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν φοιτητή καλών τεχνών.

-Είμαι περήφανη για εσένα Μαριτίνα όποιο και να είναι το αποτέλεσμα , μου λέει και με φιλά. Φεύγω γιατί έχω αργήσει σε παρακαλώ να φας. Έχεις αδυνατίσει πάρα πολύ.

Με κοιτάει και δεν μιλάει. Το ύφος της σκοτεινιάζει. Νιώθω πως είναι σε δίλημμα. Κάνει ένα βήμα προς την πόρτα και ξαναγυρνά κοντά μου.

-Μαριτίνα..μου λέει διστακτικά. Και εκείνος έχει αδυνατίσει. Είναι σαν σκιά του παλιού εαυτού του.

Θυμώνω τόσο πολύ που επιμένει! Τι θέλει επιτέλους? Είδε πως δε θα χάσει την περιουσία του και ηρέμησε?

-Δεν καταλαβαίνω τι νομίζει οτι θα κερδίσει με αυτές τις συναντήσεις. Δεν του είπες να μην σε ενοχλεί? Δεν του είπες πως εργάζεσαι στο καφέ και δεν είσαι εκεί για να ακούς τα ψέμματα του καθενός?

Η Άννι με κοιτά διστακτικά. Σχεδόν ποτέ δεν συζητάμε για αυτές τις επισκέψεις. Δεν ξέρω τι της λέει και έχω ξεκαθαρίσει οτι δεν θέλω να μάθω τίποτα. Παρόλαυτά η Άννι με ενημέρωσε οτι σχεδόν κάθε μέρα πηγαίνει στο καφέ για να μιλήσουνε για μένα. Με εκνευρίζει τρομερά οτι δεν καταλαβαίνει πως όλα έχουν τελειώσει. Τι συνεχίζει να πηγαίνει στης Άννις? Τι θέλει άλλο? Είναι μεγάλος υποκριτής. Ξεπούλησε την αγάπη μας μέσα σε ένα λεπτό. Ποιά αγάπη δηλαδή..αφου ποτέ δεν υπήρξε .

- Εντάξει Μαριτίνα. Συγνώμη. Κακώς το ανέφερα. Απλά αν και ξέρεις πόσο θυμωμένη είμαι μαζί του, κάποιες φορές νιώθω να λυγίζω με αυτά που ακούω να λέει για σένα.

-Λυγίζεις γιατί είναι κούκλος , της λέω ξεφυσώντας.

-Σίγουρα βοηθάει και αυτό , μου απαντά και χαμογελά. 

Δεν περίμενε να αστειευτώ.

Αλλά Μαριτίνα, κάτι στο ύφος του, στα λόγια του, τι να πώ ..στο σώμα του ολόκληρο..φανερώνει πως υποφέρει πολύ..μοιάζει να τα έχει χαμένα..

-Άννι να ξεκαθαρίσουμε κάτι μια και καλή. Αν δεν είχα αποποιηθεί την περιουσία , αυτή την στιγμή δεν θα ήθελε να με δεί ζωγραφιστή. Δήλωσα πως θα επιστρέψω την περιουσία και θυμήθηκε την αγάπη του. Δεν το βλέπεις πόσο κάλπικος είναι?

-Μαριτίνα..ψιθυρίζει η Άννι και την βλέπω το ύφος της να γίνεται πονηρό.

Μαριτίνα πάντως αν αμφιβάλλεις έστω και λίγο για εκείνον..έστω και αν λίγο σκέφτεσαι να του δώσεις μια ευκαιρία αλλά διστάζεις..νομίζω πως μόνο ένα πράγμα θα μπορούσε να σου αποδείξει πραγματικά ποιός είναι και τι εννοεί απο αυτά που λέει.

-Τι μπορώ να κάνω? της λέω παγερά.

"Μαριτίνα ..αποδέξου την κληρονομιά "λέει και τα πρόσωπα και των δυο φωτίζονται ταυτόχρονα.