-Μαριτίνα είμαι περήφανος που θα εισηγηθώ την συμμετοχή σου στον διαγωνισμό καλών τεχνών. Πιστεύω οτι με την φετινή μας εμφάνιση θα κερδίσουμε το πρώτο βραβείο. Όπως καταλαβαίνεις η σχολή μας δεν είχε ποτέ πετύχει τόση μεγάλη διάκριση.
ο καθηγητής μου συνεχίζει να μιλά ακατάπαυστα ενώ περπατά μαζί μου στο αίθριο.
Απότομα σταματά το βήμα του και με κοιτάζει.
Είναι γύρω στα τριάντα και ντύνεται συνήθως ατημέλητα. Διαθέτει ένα ζεστό χαμόγελο και είναι δημοφιλής στους φοιτητές. Αυτός επέμενε για την συμμετοχή μου αν και κατάλαβε απο τις απουσίες μου , πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Βλέπω το χέρι του να σηκώνεται αργά και το αφήνει στον ώμο μου.
-Σε τρεις εβδομάδες Μαριτίνα θα έχουμε τα αποτελέσματα . Αν όλα πάνε καλά το καλοκαίρι θα μπορέσεις να επιμεληθείς την πρώτη προσωπική σου έκθεση. Αν τελικά κερδίσεις.
Γιατί μου χαμογελάει γοητευτικά?
Απομακρύνομαι ελαφρά απο κοντά του και το χέρι του γλιστρά απο τον ώμο μου. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μπερδευτούν καταστάσεις. Αρκετά έχει καεί η γούνα μου ως τώρα.
Ενώ προσπαθώ να τον αποχαιρετήσω με την άκρη του ματιού μου εντοπίζω την φιγούρα ενός άντρα.
Στέκεται δέκα μέτρα πιο μακριά και μιλάει σε κάποιον.
Κοιτάν προς το μέρος μου. Γουρλώνω τα μάτια μου.
Είναι μακριά αλλά όχι τόσο ώστε να μην τον αναγνωρίσω.
Ο Δημήτρης φορά τα μαύρα γυαλιά ηλίου του και το σκισμένο τζην του.
Η καρδιά μου χτυπά γρήγορα και άλλο τόσο γρήγορα τραβάω το βλέμμα μου απο εκείνον. Τι δουλειά έχει στη σχολή μου?
Γυρίζω το βλέμμα μου στον καθηγητή και του χαμογελώ εγκάρδια .
Η αλήθεια είναι όμως πως δεν νιώθω καλά τα νεύρα μου.
Θυμάμαι την μέγαιρα να είναι απο πάνω μου και να με κατηγορεί κι εκείνος να στέκεται και να με κοιτά παγερά. Ούτε να με υπερασπίσει. Της ξεστόμισε ένα βούλωστο και συνέχισε ο ίδιος να με κατηγορεί. ο γάιδαρος.
Αν και τώρα που το σκέφτομαι..
Θ'απολάμβανα να δω τα ξινισμένα μούτρα μου όταν του πω για την κληρονομιά. Σίγουρα τότε δεν θα συνέχιζε να με διεκδικεί. Είμαι σίγουρη γι αυτό. Θα έκοβε και τα λουλούδια και τα τηλέφωνα και τις συναντήσεις με την Άννι.
Η οριστική μεταβίβαση δεν ολοκληρώθηκε. .Μπορώ ανα πάσα στιγμή να σταματήσω τις διαδικασίες. Έτσι μόνο για να ξεσκεπάσω την υποκρισία του.
Κι επίσης..
Τον βλέπω να με κοιτάζει και μου κάνει νεύμα με το κεφάλι.
Είμαι τόσο εκνευρισμένη! Για μένα ήρθε εδώ? Και το παίζει και χαλαρός?
Τώρα θα δεις Δημητράκη.
Σκύβω και φιλώ στο μάγουλο τον καθηγητή μου αργά ενώ του πιάνω ελαφρά τον ώμο.
-Καλό καλοκαίρι κύριε Παπαγιάννη! του λέω ευτυχισμένα και βλέπω τον καθηγητή μου σαστισμένο. Μόνο για μια στιγμή. Γιατί το επόμενο δευτερόλεπτο μου φιλά το χέρι, κοιτώντας με στα μάτια.
Ξέρω πως του δίνω θάρρος αλλά σκασίλα. Θέλω να με δει ο γάιδαρος να φλερτάρω με άλλον.
Πριν προλάβει να πει μου κατι άλλο , φεύγω με κατεύθυνση αντίθετη απο τον Δημήτρη.
Σε ένα λεπτο τον ακούω να τρέχει απο πίσω μου. Με πιάνει απο τον ώμο και με γυρνά απότομα.
"ΠΟΙΟΣ.ΕΙΝΑΙ.ΑΥΤΟΣ"
Τον κοιτάω απο πάνω ως κάτω. Φοράει το σκισμένο τζην του. Εκείνο που πέφτει χαμηλά στους μηρούς. Με μια ελάφρια κίνηση του μακό του, αποκαλύπτεται το μποξεράκι του και οι κοιλιακοί του. Νόμιζα οτι το φοράει μόνο στο σπίτι.Βασικά του απαγόρεψα να το φοράει έξω..
Όχι οτι είμαι αυταρχική αλλά είναι διαολεμένα σέξυ για να τον άφηνα ..έτσι ..σαν δημόσιο κίνδυνο να κυκλοφορεί. Τουλάχιστον με τα κουστούμια του φαίνεται πιο απρόσιτος.
Γιατί το φοράει έξω? για να τον κοιτάζουν οι γυναίκες ? αφού του έχω πει οτι είναι σεξυ όταν το φοράει. Βλάκας .
Βγάζει τα γυαλιά ηλίου του και τα κρεμά στην μπλούζα του.
"ΑΚΟΥΩ" τον βλέπω να σταυρώνει τα χέρια του μπροστά στο στήθος του.
"Να μην σε νοιάζει..Δημητράκη" του απαντώ και χαμογελάω θριαμβευτικά. Αν και πολύ θέλω να του ορμήσω και να τον πλακώσω στο ξύλο απο τα νεύρα μου.
Και ακόμα δεν σου ήρθε η κεραμίδα.
Δημητράκη.
