ဇြဲ ငယ္ေလးတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး shopping
center ထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ေလ်ွာက္ပတ္ေနတာ ဘယ္ႏွစ္ပတ္
ပတ္ၿပီးသြားၿပီလဲမသိဘူး
ဇြဲ လည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာျမင္ေနရတဲ့စာအုပ္စာကိုအသြား အေပါက္ဝမွာတင္လူတစ္ေယာက္
ရဲ႕ေနာက္ေက်ာႏွင့္တိုက္မိကာဖင္ထိုင္ရက္ျပဳတ္က်ေတာ့သည္
"အာ ဗ်ာ ခင္မ်ားႀကီးဘယ္လိုလာတာလဲ
ကြၽန္ေတာ္လာေနတာမျမင္ဘူးလား"
"ေဟ့ ေဟ့ ရမ္းသမ္းမေျပာနဲ႔
ငါေနာက္ေက်ာကိုလာတိုက္တာဘယ္သူလဲ"
"ဟာ ခင္မ်ားႀကီး ကေလးနဲ႔ဘက္ၿပီးရန္ျဖစ္
ေနတာလား"
"ေဟ့ ေဟ့ ငါမင္းမဖက္ဘူးေနာ္
ၿပီးေတာ့ မင္းက ကေလးလား"
"ဟာဗ်ာ စိတ္ညစ္လာၿပီ
ခင္မ်ားႀကီးနဲ႔စကားေျပာရတာ"
ျမတ္မင္း ေ႐ွ႕မွာဖင္ထိုင္ရက္နဲ႔ ရန္ေတြ႔ေနတဲ့
သူကို ဘယ္လို႔ျဖစ္လို႔စခ်င္ေနမွန္းမသိဘူး
စၿပီးကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကိုလာတိုက္တုန္းက
ေတာ့ ထူေပဖို႔ အေနာက္ဘက္လွည့္တာဘဲ
ဒါေပမဲ့ လူကိုေတြ႔တာနဲ႔ ကပ္ကပ္လန္ေအာင္ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ ဘုကလန္႔
စကားမ်ားသာေျပာၿပီး ခ်ာတိတ္ကိုစေနမိတယ္
အခုလည္း ဖင္ထိုင္ရက္ႀကီးနဲ႔ ဆူပုတ္ကာ
ထိုင္ေနသည္
ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလည္းကြက္ၾကည့္
ကြက္ၾကည့္နဲ႔ သူမ႐ွက္ေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္႐ွက္တယ္ဗ်
"ေဟ့ မင္း ဒီမွာဘဲ ထိုင္ေနေတာ့မွာလား
မ႐ွက္ဘူးလား မင္းကိုလူေတြၾကည့္သြား
ၾကတာ"
"မ႐ွက္ပါဘူး ခင္မ်ားႀကီးဆြဲထူမွထမွာ"
ဇြဲဘက္ကမွားေပမဲ့လည္း အိမ္မွာအငယ္ဆံုးဆို
ၿပီးဗိုလ္က်ခ်င္တဲ့စိတ္ေလး႐ွိေနတာေၾကာင့္
မ်က္စိေ႐ွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ
လူႀကီးကိုသာ ရစ္ေနမိသည္
သူကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီးရန္ေတြ႔ ဇြဲ ဇတ္ေတြလည္း
ေညာင္းေနၿပီ သူအရပ္ႀကီးကလည္း
running man ထဲက လီဂြမ္ဆူနဲ႔ နင္လား
ငါလားအရပ္
