#2; her own world

401 102 234
                                    

Main lead on the picture,
Ennoy reading, Godbless you all.


------------

Today,

I went out to clean the front of my apartment and some kids from the neighboring apartment called me an old lady and casually asked for his volleyball back. Aba't----

Wala man lang po at opo ang isang 'yon sabay nakapanglait pa, 'manang.' Tinawag niya akong manang.

I almost cursed on that child.

Buti nalang at mabait ako sa bata at pinag-pasensyahan ko ito at binalik na lamang ang volleyball niya.

I carefully looked at the mirror and asked myself.

"Hindi naman siguro ako pangit o ano hindi ba? Hindi naman diba? But now that I think about it, hindi kaya iyon ang rason kung bakit walang paramdam ang aking uhay pag-ibig? 'Yon ba?" Mula sa pinaka-dulo ng aking buhok hangang sa pinakatuktok ng aking noo ay pinagmasdan ko iyon. Ang pimples ay halos hindi naman kita, isa pa'y halos tatlong maliit lamang iyon sa aking noo.

Totoo ngang hindi ganoon kaliit ang aking mukha tulad ng mga babae sa TV at magazine, ngunit iyon lamang ang tanging problema ko sa aking sariling mukha.

I don't care if my lips are bigger than those usual chics, dahil una sa lahat ay hindi naman ako nabibilang sa 'usual' chics na iyan.

I smiled at my reflection after the mini-talk show I had with myself,

"Well, wait for the right man, Girl. You deserve someone better than anyone else. " mabagal kong sinuklay ang aking maikling buhok tsaka muling ngumiti sa salamin.

I winked at myself and giggled. "Oh sure I do!"

Naputol ang small talk ko sa aking sarili ng walanghiyang dumaan ang pusa ko sa harap ng salamin, covering half of my reflection.

Tanging ang ibabang bahagi ng katawan at buntot lamang nito ang aking nakikita.

"Meow." She shamelessly meowed at me, napanganga ako sa ginawa nito. Pakiramdam ko'y lagi na lamang itong nananadya sa mga ganitong pagkakataon.

"What the? Alam mo ikaw, minsan sarap mong itali sa puno!" I glared at my cat but it just made me face her butt. Lalo lamang akong tinalikuran nito. Bastos.

"Oh please." I threw my hands in the air and in landed back on the table, "Bahala ka na." I said as I gave up with the cat-matter.

"You stay here Fruga!" I pointed my finger on him as my eyebrow arched and eyes squinting with the thought of him going out of the apartment again once I'm gone.

"Kailangan ko lang mag-grocery." I rose up from the chair and grabbed my mustard colored jacket right next to me and the cap right under it. Binalik ko ang tingin sa salamin at hinanap ang aking kailangan sa lamesa doon.

Mabilis ko rin namang nahanap ang wallet kaya kinuha ko iyon at pinasok sa loob ng bulsa.

"Wag ka nanamang mag-kakalat ng tissue." My eyes squinted with the thought of this cat's slyness.

"Bye." I said with a hmph-sound in the end and ambled away towards the door.

She's a fat non-caring cat who only loves to eat and sleep and annoy me all the time, ni-hindi ko maintindihan kung bakit ako nag-alaga ng isang alaga na hindi ko naman inampon or something.

Slowly, I walked down the stairs of my apartment--- slightly watches each of the doors. Lahat ng pinto ay may kanya-kanyang pangalan bukod sa room number.

To Adora, The Melting Dreams. (BOOK 1)Where stories live. Discover now