Wrong love

F I F T E E N

                              Nik

Doodmoe sta ik op om naar mijn verhoor te gaan. Als ik eraan kom neem ik een diepe zucht, klaar om de waarheid op te biechten.

'Mnr Fitz.' 'Ja?' Vraag ik als ik mijn advocaat achter me zie. 'U wordt vrij gelaten.' 'Hoezo?' 'Uw vriendin heeft alles opgebiecht.' 'Wat heeft ze gezegd?' 'Dat jullie relatie al begon voor dat school begon. Ze kunnen u niets meer maken.'

Op 1 of andere manier heb ik het gevoel dat ik een spacewalk aan het doen ben. Momenteel voel ik niets, alleen de tranen die zich opzwellen in mijn ogen. 'Wanneer mag ik vrij?' 'Zodra er iemand naar u komt en het officieel is.'

'Dag mnr Fitz.' Ik draai me om en zie de inspecteur achter mij staan. 'Mnr de inspecteur.' 'U bent vrij.' 'Serieus?' 'Bedank uw vriendin maar.' 'Zal ik doen!' En weg is ie. Voor u ook een goedendag, zei ik sarcastisch tegen mezelf.

'Nu dus.' Zegt mijn advocaat. 'Inderdaad.' 'Ga maar, ik denk dat ze op u wacht.' 'Bedankt!' En weg ben ik. Tot mijn grootste verbazing staat Fien niet op de parking en stap ik, met een teleurstelling, in de auto.

In plaats van naar mijn appartement te rijden, rijd ik naar school.
3:40
Fien zou nog op school moeten zijn, dus haast ik me naar de klas waar ze hoort te zijn.

Beleefd klop ik aan en open ik de deur zodra ik toestemming krijg. 'Mnr Fitz!' 'Mnr Verbroecke. Zit Fien hier niet?' 'Nee, ze heeft zich ziek gemeld.' 'Owh. Weet u waar ik haar zou kunnen vinden?' 'Als u geluk heeft staat ze nog op de parking.' 'Oke, bedankt!'

Ik ren naar de parking en ja, daar zie ik Fien. Als ik naar haar ren om haar vast te pakken zie ik dat ze huilt. 'Babe! Wat scheelt er?' 'Nik, ik bedoel, mnr Fitz.' Ik zie dat ze merkt dat ik haar verwarrend aankijk.

'Nik we mogen dit niet meer.' 'Hoezo? Ik ben vrij!' 'Dat weet ik.' 'Wat heb je gezegd zodat ik vrij kwam?' 'Dat onze relatie al begonnen was voor school terug begon.' 'En?' 'Ik heb ervoor gezorgd dat je je job niet kwijt bent door..' Ze pakt een brake. 'Door?'

'Door te beloven dat onze relatie stopt.' Deze woorden doen mijn wereld instorten. 'Maar..' 'Het is uit, Nik.' En ze vertrekt huilend.

Alleen blijf ik achter en voel ik tranen over mijn wangen rollen. Ik had denk ik liever voor eeuwig opgesloten gezeten dan Fien kwijt te raken..

Na een kwartier daar te staan besluit ik eindelijk te vertrekken. Als ik bij mijn appartement aankom zie ik Thomas staan.

'Maat! Eindelijk!' Roept hij als hij me ook ziet. Ik parkeer me en stap naar hem toe. 'Cava?' Vraagt hij me als ik voor hem sta. 'Niet echt.' 'Ik dacht dat je blij zou zijn dat je terug vrij was?' 'Ja, dat dacht ik ook. Maar toen wist ik niet dat ik Fien kwijt was.'

Opeens besefte ik dat Thomas echt al lang niet meer voorgekomen is.. I love this smm
{{Vote!♥}}