Wrong love

T W E N T Y T W O

                             Fien
Huilend ren ik naar Noa. Na een halfuur rennen voel ik mijn benen niet meer, alsof ze verlamd zijn. De hele tijd was ik aan het denken hoe Nik gereageerd zou hebben op mijn laatste woorden. En als ik eerlijk ben, de hele tijd moest ik op mijn lippen bijten om te voorkomen dat ik ging huilen.

Komop, nog een kwartier rennen en dan mag ik mijn beste vriendin zien, dacht ik. Met die gedachtes rende ik een kwartier en als ik haar huis zag, kon ik niet meer. Mijn rugzak maakte mijn rug kapot, mijn benen voelden al een tijdje als verlamd aan en mijn mond was nog droger dan de Bahama's.

Ik denk dat ik er 10 minuten over heb gedaan om 10 meter te wandelen. Helemaal op, belde ik aan de deur. Tot mijn grootste verbazing, deed een oude man open. 'Hallo.' Begon ik dan toch maar. 'Ik zoek Noa. Is er hier ergens?' 'Noa? Die ken ik niet.' Helemaal verward antwoordde ik hem terug. 'Ze woont hier toch?' 'Nee, ik heb dit huis net gekocht.'

'Huh?' 'Ik weet alleen dat de vorige huurders naar Londen verhuist zijn.' Door die woorden voelden niet alleen mijn benen verlamd aan, maar nu mijn hele lichaam. 'Oh oke. Toch bedankt.' Hij knikt en doet de deur dicht. Whatthefuck, ging er door mijn hoofd.

Ik nam mijn mobiel en belde naar Noa. 'Hey, Hallo, Bonjour.' Meteen schoot ik in de lach. Noa haar Frans was nooit echt goed en haar nu random Frans horen praten zorgde er gewoon voor dat je de slappe lach kreeg. 'Mademoiselle.' Zei ik voor de grap.

'Fien?' Vroeg ze verward. 'Ja hoi. Sinds wanneer woont mijn meisje in Londen?' Ook al kon ik ze niet zien, ik wist dat ze nu knalrood zag. 'Ehm..' 'Noa waarom heb je het nooit gezegd?' 'Weet ik veel. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat 1 van mijn vriendinnen opeens voor mij zochten.'

'Meaning what?' Ik wist wat ze ermee bedoelde, maar begreep niet van waar het kwam. 'Komop Fien, doe nou niet alsof je elke week aan me dacht ofso.' 'Ik doe niet alsof. Noa, ik had iemand nodig waar ik mij volledig mezelf bij voelde en ik ging meteen naar jou. Zegt dat niet genoeg?'

Een poosje wordt er niets gezegd. 'Sorry.' 'Geeft niet.' 'Ik kan afkomen als je wilt.' 'Niet nodig. Heb je een logeerkamer?' Opeens kreeg ik een idee. 'Ja, hoezo?' 'Ik moet Nik en mijn ouders niet meer zien. Mag ik?' 'Wow girl. Wat?' 'Ik kom naar je toe en dan leg ik alles uit. Goed?' 'Ja nou oke. Wanneer denk je dat je er gaat zijn?' 'Ehm rond 5u 's avonds?' 'Ja oke is goed, de bel is aan de achterkant van het huis. Je ziet het wel.' 'Oke, see u.' En ik haak af.

Ook al heb ik echt geen zin om weer een halfuur te stappen, dan de trein te nemen en dan mijn weg zoeken, vertrek ik toch.

Noa Louvres Saint-Toui, in Londen. Als je de trein pakt, neem hem dan tot Toui. Bel me als je afgestapt bent xoxo

Mijn mobiel leg ik in de achterzak van mijn broek en dan vertrek ik opweg naar het station.

Yeey! Enjoy this last one want ik weet niet wanneer ik nog tijd zal hebben om het vervolg te schrijven :(
Hoeveel hoofdstukken zou ik nog schrijven? Let me know!
{{Vote!♥}}