Wrong love

T W E N T Y S I X

                           Nik
Als ik geklop hoor, moet ik eerst diep ademhalen voordat ik opendoe. 'Noa.' Groet ik. 'Hey Nik, Fien is hier hoor.' Ik kijk rond, maar zie haar niet. 'Momentje.' Zegt ze dan. Ik weet niet waar ze naartoe gaat, maar als ze terugkomt met Fien is het al duidelijk.

Fien wilt me niet zien. 'Fien.' Zeg ik blij. Geen antwoord. 'Waar zijn mijn manieren toch gebleven?' Zeg ik als ik besef dat ze nog steeds buiten staan. 'Kom binnen.'

Nadat ik zei dat ze mochten gaan zitten, haalde ik thee. 'Nik..' Zegt Fien voorzichtig als ik nu ook zit. 'Ja?' Ik hoor haar een diepe zucht nemen en houd me klaar voor wat te wachten staat. 'Ik hou van je.' Deze woorden doen me opklaren, alsof ik God uit de hemel zag komen. 'Ik ook van jou.'

'Maar.. Dit gaat niet.' 'Hoezo?' 'Ik wil mijn oude leven terug, Nik. Niet meer piekeren, studeren, tijd maken voor vrienden en tijd genoeg hebben om met mijn familie te zijn.' 'Snap ik.. Maar dat kan toch ook als we samen zijn?' 'Nee, want niemand aanvaardt onze relatie.' Dit doet me eraan denken dat ik haar nog moet laten weten van wat er gezegd werd op school.

'Fien.. De directeur laat ons allebei terugkomen als we doen alsof onze relatie verleden tijd is.' 'En daar is het woord weer: alsof. Alles moet alsof als ik met jou ben!' Roept ze opeens. Nog nooit heb ik haar horen roepen, dus dit maakt me bang.

'Fien.' Zegt Noa opeens. 'Ja?' 'Ik ga gaan eten met Jas zodat we bij kunnen praten. Bel me als je me nodig hebt.' En weg is ze. Eindelijk, het kot voor ons alleen. 'Fien, ik wil je niet kwijt.' 'Denk je dat ik jou wel kwijt wil!? Nik, dit werkt gewoon niet! Het is al zoveel keren bewezen en gisteren is het me mas duidelijk geworden. Ik hou van je, maar het is niet dat ik ons samen oud zie worden!'

Die woorden doen me pijn, meer dan ik zelf zou willen. 'Dit kan je niet zeggen..' 'Jawel. Nik het is gedaan, sorry!' Ze wilt wegrennen, maar net op tijd kan ik haar nog tegenhouden. We kijken elkaar recht in de ogen en dat neem ik als een perfect moment om mijn lippen om de hare te drukken, totdat ze me tegenhoudt. 'Vaarwel.' Zegt ze dan.

Dit is het moment waar ik zie dat ze echt weg wilt, dus laat ik haar los. Hoeveel pijn het me ook zal kosten, vanavond was duidelijk. Als ze weg is voel ik een traan over mijn wang rollen en snel worden het meerdere.

Rond 8 uur besluit ik het avondmaal over te slagen en in bed te kruipen. Al snel val ik in slaap en gaan mijn hersenen naar dromenland.

De volgende ochtend sta ik op en voel ik mij een vot. Het voelt alsof ik de hele nacht geen oog dicht gedaan heb en tegen een deur gelopen ben. Ik wil zelfs niet denken aan wat de oorzaak kan zijn ook al weet ik het al, ik wil haar naam niet uitspreken.

Na een getoast brood met Nutella te hebben gegeten vertrek ik naar Thomas. 'Maaaaaaaan!' Roep ik aan zijn deur. Als hij opendoet krijg ik het gevoel dat ik hem uit zijn bed groepen heb. 'Oeps. Heb ik je wakker gemaakt?' 'Nee hoor, maar je stoort wel.'

'Oeh, hoe heet ze?' Ik zie hem rood worden en lach. 'Ha-ha. Het is al goed, kom binnen.' 'Thomas als je niet wilt dat ik hier binnenkom, zeg dat gewoon.' 'Neenee, ik heb gewoon even een dip.' 'Leuk, dan gaan we samen depressief zijn.' Ik stap naar binnen en ga op de zetel zitten.

'Fien?' Vraagt hij als hij voor me komt zitten. Ik knik. 'Ze heeft het gedaan gemaakt.' 'Damn. Gaat het?' 'Ja hoor, ik ben alleen depressief doordat ik gedumpt ben maar voor de rest.' Hij geeft me een schouderklop en ik zeg dat hij zijn verhaal mag vertellen.

'Vanessa is hier gisteren geweest.' 'Vanessa!?' Vraag ik geschrokken. Vanessa is mijn zus en zijn ex. Na de breuk kon mijn zuster niets anders dan slecht over hem zeggen dus het verbaast me erg dat ze hier gestaan heeft.

'Ze is zwanger.' Zegt Thomas dan na een tijd.

Veel leesplezier mensjess! Loveyou guyss
{{Vote!♥}}