Wrong love

T W E N T Y

Fien
Omdat ik een enorme knoop in mijn maag heb, door de stress, neem ik Nik zijn hand. Mam roept pap en als ze zitten neemt Nik de touwtjes in handen. 'We moeten iets bekennen..'

Het voelt echt niet goed als ik weet dat hij de waarheid gaat vertellen, ook al wist ik dit op voorhand soort van al. 'Zegt u maar.' Zegt pap. Als ik eraan denk wat er hierna allemaal kan gebeuren krijg ik kiekenvel.

'U moet weten dat ik helemaal geen slechte bedoelingen heb, gehad of zal hebben met uw dochter.' Mijn ouders fronsen hun wenkbrauwen en ik knijp in Nik zijn hand. 'Uw dochter en ik hebben ons wat.. nouja.. verkeerd gedragen tegenover de regels.'

Ik hoor mam hard slikken en hou me vast voor wat komen valt. 'Ik had al zo een vermoeden.' Zei mam. 'Hoezo?' Vraag ik opeens. 'Je bloosde elke keer als je het over hem had en jaa.. We kennen je ook schat.' Zegt ze met een knipoog.

Ik bloos door de woorden van mam en kijk dan naar pap. 'Ja, net zoals je moeder zei liefje. Ik had al gehoopt dat jullie zelf het initiatief gingen nemen over dit onderwerp en niet andersom. Dus daar ben ik jullie al dankbaar voor, maar..'

'Maar?' Pap kijkt me droevig aan. 'Het stopt hier.' 'Meaning what?' 'Dat jullie elkaar niet meer mogen zien, einde discussie. 'Mam!' Roep ik om haar aandacht te krijgen. 'Sorry schat.' Allebei gaan ze van tafel en gaan ze naar boven.

Helemaal overstuur rollen er tranen over mijn wangen en kijk ik naar Nik. 'Wat nu?' Vraagt hij met een trillende stem. 'No way dat dit het is. Ze kunnen niet voor eeuwig mijn leven bepalen! Ik ben verdomme oud genoeg!' 'Schat, ze zijn alleen maar bezorgd.'

'So? Laat jij het hierbij dan!?' 'Nee. Maar ik wil gewoon zeggen.. Begrijp je ouders hun reactie en praat met hen.' 'Om wat te doen? Je hebt ze toch gehoord!' Nu begin ik echt te huilen en Nik pakt me vast.

'Ik wou niet meer liegen en nu wou ik dat ik nooit eerlijk was geweest.' 'We vinden wel een oplossing.' Zegt hij terwijl hij me troost. Ik voel een traan van hem over mijn nek rollen en pak zijn been vast.

'Ik ga bij jou wonen.' Zeg ik enkele minten later. 'Wat?' 'Jaa! Dan kan alles voort zoals normaal.' 'Zoals normaal? Je bent veel te jong om weg te gaan van je ouders schat.' 'Misschien, maar misschien ook niet. Ik vertrouw je en ik weet dat je goed voor me zult zorgen.'

'Schat je bent kwaad wat volkomen normaal is, maar denk hierover na. Toe.' 'Nee, ik ben echt zeker. Dit is geen reactie uit woede, dit is iets wat zij zelf gezocht hebben en waar ik gelukkig van zou worden.' Ik hoor hem zuchten en wordt dan kwaad.

'Seg als je dit niet wilt had je me dat ook gewoon kunnen zeggen voor je me kuste!' Riep ik. Hij schrikt duidelijk van mijn reactie en neemt mijn hand. 'Sorry.' Met een diepe zucht, geef ik hem een kus en ga ik mijn spullen halen. De rest van mijn kleren kom ik wel later halen.

Als ik terugkom zie ik hem onzeker naar me kijken. 'Ben je hier echt wel zeker van?' 'Nee, maar whatever. Zij zitten op de bladeren en ze zullen mij ook wel komen halen als ze onze relatie aanvaard hebben.' 'Als jij het zegt.' Ik knik en sluit de deur achter me.

Toch niet zo zelfverzekerd stap ik naar zijn auto waar we vervolgens naar mijn "nieuwe thuis" rijden.

Wow damn! Ahahah ik begin echt te houden van Fien man (ook al zeg ik het zelf :) ). Zeg me als ik trg met mn voeten op de grond moet komen want ik voel me wel wat zweven..
{{Vote!♥}}