Montereal Academy

CHAPTER 32

Lumipas ang ilang araw narito lamang ako sa aking kwarto halos araw araw nila akong kinakatok niyayayang kumain lahat sila ganon ang ginagawa lalo na si kuya ngunit hindi ko iyon pinapansin Isang araw ay bumibisita rito si gab pero kahit sya hindi ako mapalabas Napakaraming bagay ang iniisip ko hindi ko alam pero may gusto sa loob ko na hanapin ang batang iyon ngunit paano ko mahahanap eh hindi ko nga alam ang pangalan,DS?sebastian?f*ck this life.

Gusto kong tanungin lahat ngunit natatakot ako sa kasagutan.Ayoko ng makinig sa kanila parang pinaglalaruan lamang nila ako Halos napakaraming bagay ang hindi ko alam---

TOOOK TOOOK

"Heinz??You're going to rela right?"tawag ni hxian mula sa labas ng aking kwarto

"Please Heinz"

"Yes.."walang buhay na sagot ko

"Im sorry.."bulalas niya

"Bababa na ako just give me a minute" sagot ko para lamang hindi na siya makapagsalita dahil maging sya hindi ko na pinaniniwalaan

muli nanamang nagkaron ng pagitan saming lahat..

Hindi nako nagisip pa at pumasok nalamang sa Banyo para makapaligo,Napansin ko nanaman ang tama ng baril sa aking tagiliran na naging marka sa katawan ko tsk.

Binilisan ko na ang aking paliligo at nagbihis narin Ayokong maagaw ang atensyon nilang lahat.Ng makababa ako lahat sila ay naroon na Ang buong pamilyang Zamonte lahat sila ay nakapormal na damit black suit na merong longsleeve na puti sa loob at necktie na itim pawang si hxian lamang ang naiiba dahil sa kasuutan nyang kulay abong tuxs. at ang kababaihan naman ay naka kulay rosas na dress.Ako?Simpleng simple lang.

"Heinz.."bati ni dad

Nabaling ang atensyon nila saking lahat ng Makita nila ako

"Anak"

"Bakit ganyan ang suot mo noona?"agad na tanong ni harvy tinignan ko muna sila bago ako sumagot

"Hindi ba pwede ito?Kung hinde ay hindi nalamang ako sasa--"

"Let's go sumabay kana sa kapatid mo"pagpuputol sa sinasabi ko ni chairman

"May kotse ako" walang buhay na sagot ko

Bumuntong hininga nalamang sila bago naglakad palabas,ako naman ay hinintay ni hxian makababa at naglakad narin ngunit hindi ko inaasahan na hihilahin nya ako para yakapin

"Heinz.. I'm sorry alam kong sinabi na nila sayo lahat ng nangyari sinisisi ko ang sarili ko dahil wala akong nagawa nung araw nayon "panimula nya hindi ko sya iniimik

"Ginawa lamang namin iyon para sa ikabubuti mo heinz patawad"aniya

"Ikinabuti ko ba hxian?Lalo nyo lang pinagulo--Kilala moko simula pa lamang ayoko sa lahat ang nagtatago sakin alam nyo yang lahat pero anong ginawa nyo? naglagay nanaman kayo ng pader sa pagitan nating lahat"wika ko

"Heinz oo may pagkukulang kame naduwag kami na sabihin sayo lalo na ng pumasok ka sa mundo nato,Wala ako noong araw na nangyari ang aksidente kaya wala akong alam nung una palamang--Sinabi lang nila sakin ang tungkol don ng nakauwi ako dito sa pilipinas"paliwanag nya

"Okay lang"pagsisinungaling ko pero

"Heinz kahit ngayon lang intindihin mo kami wag mong ilayo samin sarili mo" aniya kaya tinignan ko ito ng masama

"Kahit ngayon lang?huh? Ako ba? kailan nyoko inintindi? isa pa kayo na mismo ang gumagawa ng paraan para ilayo ko sainyo sarili ko" sagot ko