THE LUCKIEST DREAMER

Chapter 4 | Can't Say No To The Offer

          Sabado nang araw na iyon at maagang gumising si Via para ipaghanda ng mga babaunin sa field trip ang kambal. Buti na lang at nakahiram siya ng pera sa kaibigang may-ari din ng club na pinagta-trabahuhan niya sa gabi.

At habang nagluluto ay si Alessandro Castillano ang laman ng kaniyang isip. Hindi niya inasahang makikita itong muli sa pub kagabi.

Matapos niyang makipagsagutan sa lasing na customer ay saka lang niya napansin si Alessandro kasama ang suki na nilang si Mikey Conde. Naalala niyang magkaibigan nga pala ang dalawa.

Halos pangapusan siya ng hininga noong mga oras na iyon. She didn't expect to see him almost everywhere and it made her feel so ecstatic. Dahil sa presensya nito kagabi ay kaagad niyang nakalimutan ang inis sa nakasagutang customer. Kung parati ba namang naroon sa Poison Pub si Alessandro ay talagang sisipagin siyang pumasok gabi-gabi.

"Ate, may naghahanap po sa inyo," pukaw ni Blue sa kaniya.

Si Blue ang sumunod sa kaniya at ngayon ay disi-siete na. Sa kanilang magkakapatid, ito ang pinaka-matalino. At bilang panganay na lalaki ay responsable at disiplinado ito.

"May naghahanap? Sa akin?" ulit niya, salubong ang mga kilay.

Tumango si Blue at lumapit. "Ako na ang tatapos d'yan sa ginagawa mo, Ate. Harapin n'yo na po 'yong bisita."

Inabot niya ang sandok sa kapatid at hinubad ang apron upang ibigay rito. Matapos iyon ay kunot-noo siyang humakbang palabas ng kusina upang tingnan kung sino ang dumating na bisita.

Subalit sa paghawi pa lang niya ng kurtinang tumatabing sa pinto ng kusina ay natulala na siya nang makitang ang naroon sa maliit nilang sala ay si Don Armando Castillano. Napa-ngiti ito nang makita siya, saka tumayo mula sa pagkakaupo sa kawayang sofa.

"Good morning, Via."

"M—Magandang umaga din po, Don Armando." Hindi niya alam kung lalapit o mananatili sa kinatatayuan.

Paanong nalaman ni Don Armando ang pangalan at address ko?

"May iniwan kang impormasyon sa ospital noong dinala mo ako roon. I got your address from them," nakangiting sabi ng Don na tila nababasa ang nasa isip niya.

Tango lang ang naisagot niya. Hindi pa rin siya makapaniwalang nasa bahay nila ito.

"Can we talk?"

Muli siyang tumango. "M-Maupo po muna kayo. Gusto po ba ninyo ng kape o juice?" Wala silang juice, pero bahala na.

"H'wag ka nang mag-abala pa, hija." Muli itong naupo.

Sa nanginginig na mga tuhod ay humakbang siya palapit at naupo sa katapat na sofa.

"Nagtungo ako rito upang personal kang pasalamatan sa pagligtas mo sa buhay ko, Via. If you weren't there at that time, I could have died. I owe you my life."

Pilit na ngiti ang kumawala sa mga labi niya. "Naku, Don Armando, wala po iyon. Kahit sino naman po'ng mapadaan doon at makita kayo ay hindi magdadalawang-isip na tumulong."

Pinong ngiti naman ang ini-ganti ng matanda sa kaniya. "Bakit ka nga pala naroon sa sangang daan patungong resort noong araw na iyon?"

"Mag-a-apply po sana ako ng trabaho noon."

"How did it go?"

Napa-ngiwi siya. "Hindi po ako umabot."

"Iyon ba ay dahil hinatid mo ako sa ospital?"