30 💔

6.6K 783 127
                                    

"Jungra, saya sedar. Selama ni saya menghukum awak tanpa berfikir. Saya ungkit kesalahan awak yang dah berlaku lama. Saya menyesal sebab buat tu semua. Hati saya sakit bila tengok awak kurang ajar dengan saya semata-mata nak keluar berjumpa Jungkook. Betapa bodohnya saya sebab tak menyiasat tentang status Jungkook yang sebenar. Saya.."

"Dia dah berkahwin." Aku memintas dengan suara yang bergetar.

"Ya, dia dah berkahwin dan awak keluar dengan dia untuk dapatkan perhatian saya. Awak nak cari cemburu saya. Saya sedar, saya memang gila kerja. Tapi saya lupa tentang awak. Saya lupa yang saya ada isteri, yang sayangkan saya. Yang masih bertahan sampailah sekarang, sampailah anak kita lahir. Jungra... saya tak nak kita berpisah. Saya nak kita teruskan perkahwinan ni dan mulakan hidup kita yang baru. Sayang..." kali ini air mata aku tanpa segan silu terus mengalir jatuh. Permohanan dan rayuan Taehyung sungguh mengusik hati aku. Aku menangis kerana banyak perkara.

"Sayang, saya tak akan lepaskan awak sampai bila-bila. Awak nyawa dan jiwa saya. Perginya awak, sama je macam saya hilang separuh jiwa dan nyawa saya. Macam mana saya nak berdiri kalau saya tak ada kaki? Macam mana saya nak bersuara kalau saya bisu? Macam mana saya nak berkasih sayang kalau saya tak ada jiwa?" Semakin Taehyung bercakap, semakin aku menunduk kesedihan. Kenapa dikala ini hati aku sangat terusik? Ke mana perginya rasa ego selama ni?

Aku masih cinta? Atau aku masih... rasa perasaan itu dekat dengan aku?

"Jungra, cakap sesuatu. Jangan diam." Tangan aku digoncang lembut. Aku melihat wajahnya.

Ya Tuhan.. seorang Kim Taehyung menangis kerana aku yang tak sempurna.

"Jangan menangis, Taehyung." Aku merenung surat yang aku sangkakan borang permohonan penceraian. Ini adalah surat 'Permohonan Maaf Dari Suami'. Isi kandungannya... aku tak mampu baca. Hanya mampu mengalirkan air mata sahaja.

"Kita bina hidup baru semula. Ya?" Tangan aku dicapai. Kemudian dicium lembut.

"Saya tak pasti hati saya masih ada dekat awak atau tidak." Jujur, itulah yang aku rasa sekarang. Taehyung terkesima. Dia nampak terpukul dengan kejujuran aku.

"Hati saya dah layu. Tapi belum mati lagi kalau sentiasa ada kasih sayang yang menjadi bajanya."

"Saya akan jadikan awak perempuan paling bahagia dalam dunia ni sekalipun saya terpaksa mati untuk membahagiakan perempuan yang paling saya cinta." Manis. Aku dalam diam tersenyum. Dan kemudian aku tercemik menangis. Tanpa menunggu lama, tubuh lelaki itu aku peluk erat.

"Matinya awak, hilang jiwa saya."

"Maafkan saya, sayang?"

Aku mengangguk tanpa ragu. Aku percayakan dia.

"Saya maafkan awak, Taehyung. Saya maafkan." Kata aku. Lembut aku merenung wajah anak lelaki aku. Sungguh, benarlah orang kata. Anak memang pengikat kasih yang terkuat.

Terima kasih, anak mama.

[COMPLETED] Affair 추문 (Taehyung BTS)Where stories live. Discover now