Angels 2: The Fall (Ολοκληρωμένο)

Κεφάλαιο 10

«Νομίζω πως είπα να μην με ακολουθήσει κανείς!» είπα απότομα, μόλις συνειδητοποίησα πως ο δαίμονας καθόταν από πίσω μου, στην ίδια θέση με εμένα, στη στάση του τρένου.

Τα σύννεφα είχαν κρύψει τον ήλιο, δίνοντας προειδοποίηση πως από στιγμή σε στιγμή θα ξεκινούσε να βρέχει.
Το κρύο αεράκι με έκανε να τυλίξω τα χέρια μου γύρω από τον εαυτό μου, προσπαθώντας να με κρατήσω ζεστή, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

«Είπες να μην σε σταματήσει κανένας. Εγώ δεν ήρθα για να σε σταματήσω.» τον άκουσα να λέει από πίσω μου.

Καθόμασταν ο ένας πλάτη στον άλλον, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να τον δω, για να καταλάβω από το ύφος του αν όντως έλεγε αλήθεια.

Όχι ότι με ένοιαζε πλέον.
Δεν σκόπευα να μιλήσω παραπάνω μαζί του.

Κοίταξα το μεγάλο ρολόι που υπήρχε κρεμασμένο μπροστά από την στάση.

Το τρένο θα έφτανε σε μισή ώρα.

Αναστέναξα αγανακτισμένη.
Ήθελα να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

«Ξέρω τι πας να κάνεις!» τον άκουσα να λέει.

Ο τόνος στη φωνή του με έκανε να καταλάβω πως υπήρχε ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό του.

«Συγχαρητήρια!» είπα όσο ειρωνικά μπορούσα, χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάξω.

Δεν φοβόμουν την αντίδρασή του.
Ήξερα πως δεν μπορούσε να μου κάνει κάτι κακό μπροστά σε τόσο κόσμο.
Όχι ότι με ένοιαζε πλέον...

Τον άκουσα να γελάει.

Το γέλιο του όμως δεν θύμιζε καθόλου με τα προηγούμενα.
Δεν ήταν ειρωνικό, ούτε σκοτεινό.
Ήταν αρκετά... γλυκό.

Σχεδόν μου θύμιζε το γέλιο του Jackson.

Δεν μπόρεσα να κρατηθώ, και γύρισα να τον κοιτάξω.

Προς μεγάλη μου έκπληξη είχε γυρίσει και αυτός.

Μου χαμογέλασε.

«Μπορώ να σε βοηθήσω.» είπε

Jimin

«Αλήθεια τώρα; Δεν πρόκειται να την κυνηγήσεις; Να τις ζητήσεις συγγνώμη;»

Ακολουθούσα τον Yoongi καθώς περπατούσε με γρήγορα βήματα προς το μέρος της θάλασσας.
Τα πόδια του ήταν ήδη μέσα στο νερό, και πήγαινε όλο και πιο μέσα.