Angels 2: The Fall (Ολοκληρωμένο)

Κεφάλαιο 27

Jimin

Κοίταξα ανέκφραστος τον εαυτό μου στον καθρέφτη του δωματίου που νοσηλευόμουν.
Το πρόσωπό μου χλωμό και αρκετά ταλαιπωρημένο.
Τα μάτια μου σκοτεινά και άψυχα.
Τα κόκαλά μου σε κάθε μέρος του σώματός μου ήταν φανερά κάτω από το δέρμα μου.

Ήμουν αναγκασμένος να ζω αυτή τη στιγμή της θνητής ζωής μου ξανά και ξανά. Τη στιγμή λίγο πριν πεθάνω.
Αυτή ήταν η τιμωρία μου, επειδή θέλησα να σώσω τον καλύτερό μου φίλο.
Επειδή θέλησα να σώσω τον κόσμο.
Επειδή θέλησα να είμαι "εγώ".

Οι αναμνήσεις μου επέστρεψαν, αλλά κατά βάθος ήξερα πως ποτέ δεν της είχα χάσει.
Παρόλα αυτά η μόνη εικόνα που έβλεπα στο μυαλό μου ήταν εκείνη πριν εξαφανιστώ για πάντα. Η εικόνα του Yoongi να πολεμάει τον εαυτό του, και μετά την φωτιά να με κατακλύζει.
Μπορούσα ακόμα να νιώσω τη ζέστη και το κάψιμο στο σώμα μου, να μυρίσω το καμένο δέρμα μου και να ακούσω τις κραυγές μου.

Όλο αυτό όμως δεν συγκρίνεται στον θάνατο που είχα ως θνητός. Αυτό δηλαδή που θα ξαναζήσω από στιγμή σε στιγμή, και που ήξερα πως θα επαναλαμβανόταν για πάντα.

Κοίταξα το ρολόι που υπήρχε πάνω από τον καθρέφτη, αν και ήξερα πως ήταν χαλασμένο. Ήμουν έτοιμος να ακούσω τον χτύπο στην πόρτα, ο οποίος ήρθε μετά από λίγο.

«Πέρασε.» είπα ξέροντας ποιον θα αντικρίσω.

Είδα τον Yoongi, μέσα από τον καθρέφτη, να μπαίνει στο δωμάτιο κρατώντας ένα κουτί που ήξερα ότι περιείχε ντόνατς. Το αγαπημένο μου.

«Μάντεψε τι σου έφερα!» είπε κλείνοντας την πόρτα και κοιτώντας με γεμάτος ενθουσιασμό.

Είχα καιρό να δω τον Yoongi έτσι, χαρούμενο. Αν και ήξερα πως όλα ήταν μια ανάμνηση, με έκανε να νοιώσω κάπως καλύτερα.

Γύρισα και τον κοίταξα, χαμογελώντας ελαφρά.

«Ντόνατς;»

Ο Yoongi σοβάρεψε, φανερά απογοητευμένος που μάντεψα σωστά.

«Πώς ξέρεις πάντα τι σου φέρνω. Έχεις καταντήσει εκνευριστικός.» είπε και άφησε το κουτί πάνω στο κρεβάτι.

«Απλά εσύ είσαι προβλέψιμος. Δεν φταίω εγώ για αυτό.» είπα χαμογελώντας ειρωνικά στον φίλο μου, ο οποίος έβγαλε ένα μικρό γελάκι.

Παρόλο που χαμογελούσε, μπορούσα να δω τη θλίψη και τη λύπηση για εμένα στα μάτια του, καθώς με επεξεργαζόταν διακριτικά.