Angels 2: The Fall (Ολοκληρωμένο)

Κεφάλαιο 15

Isabelle

Ο πόνος ήταν μεγάλος, αλλά η αντοχή μου είχε πλέον εξασθενήσει.

Δεν μπορούσα πια να φωνάξω.
Δεν μπορούσα να κλάψω.
Δεν μπορούσα να κουνηθώ.

Δεν μπορούσα πια να ανοίξω τα μάτια μου.

Όλα φαίνονταν σαν ένα κακό όνειρο, και ακόμα και τώρα είχα την ελπίδα πως θα ξυπνήσω και πως όλα θα ήταν φυσιολογικά.

Ήλπιζα πως θα βρισκόμουν πίσω στο παλιό μου σπίτι, και πως απέναντί μου θα βρισκόταν η Sophie, να με κοιτάει ανήσυχη επειδή κατάλαβε πως έβλεπα κάποιον εφιάλτη.
Και έπειτα θα με καθησύχαζε λέγοντάς μου πως θα με προστατέψει αυτή, παρόλο που ήταν μόνο οχτώ χρονών.

Τότε εγώ όντως θα ησύχαζα και θα μπορούσα να κοιμηθώ ξανά, επειδή θα ήξερα πως όλα ήταν μόνο ένα κακό όνειρο.

Μακάρι να μπορούσα να ξυπνήσω τώρα.
Μακάρι όλα να είναι ένας εφιάλτης.
Μακάρι όλα να ήταν ξανά φυσιολογικά, χωρίς δαίμονες, χωρίς αγγέλους, χωρίς πόνο.

Αλλά τότε δεν θα γνώριζα ποτέ τον Yoongi.

Αλήθεια, άξιζε όλος αυτός ο πόνος και όλη αυτή η στεναχώρια για να μπορέσω να είμαι μαζί με εκείνον;
Με τον φύλακα άγγελό μου.

Ειλικρινά... Ναι!

Επειδή τα συναισθήματα που με έκανε ο Yoongi να νοιώσω για εκείνον ήταν δυνατότερα από κάθε άλλο αρνητικό συναίσθημα.

Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο.
Μακάρι να είχα μείνει μαζί του, εκείνη τη μέρα στη παραλία.
Μακάρι να μπορούσα, έστω μια τελευταία φορά να νιώσω το άγγιγμά του.
Να νιώσω τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

Επιτέλους, μετά από αρκετή ώρα, κατάφερα να ανοίξω ξανά τα μάτια μου.

Η όρασή μου ήταν θολή, αλλά μπορούσα να καταλάβω πως βρισκόμουν ακόμα μέσα σε εκείνο το σκοτεινό μπουντρούμι.

Ήμουν ξαπλωμένη στο κρύο πάτωμα.
Η μια πλευρά του προσώπου μου πονούσε από τις μικρές πετρούλες που συμπιέζονταν πάνω του, οι οποίες ήταν διασκορπισμένες στο πάτωμα.

Το σώμα μου, γυμνό, ένοιωθε τον ίδιο πόνο και ακόμα πιο έντονα, μιας και αυτές οι μικρές πετρούλες έμπαιναν μέσα στις πληγές μου.

Οι αναμνήσεις μου ήταν θολές.
Δεν μπορούσα να θυμηθώ πώς βρέθηκα γυμνή αλλά η χειρότερη ιδέα πέρασε από το μυαλό μου, κάνοντάς με να πανικοβληθώ.
Αν και όλο το σώμα μου πονούσε, υπήρχε ένα μέρος που πονούσε περισσότερο, πράγμα που έκανε τις υποψίες μου μεγαλύτερες.