Angels 2: The Fall (Ολοκληρωμένο)

Κεφάλαιο 26

Isabelle

Φωτιά!
Ήταν το μόνο πράγμα που έβλεπα μόλις έφτασα σε εκείνο το χωράφι, όπου αμέσως κατάλαβα πως είχαν πέσει οι δύο λάμψεις. Ή καλύτερα, οι δύο άγγελοι.

Πανικόβλητη έψαχνα με το βλέμμα μου μήπως και μπορέσω να βρω κάποιον γνωστό, και κυρίως τον Yoongi.
Μα η φωτιά και ο καπνός μου το έκαναν δύσκολο, μιας και δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα πέρα από αυτή. Ο μόνος τρόπος ήταν να πλησιάσω περισσότερο, αλλά υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να καώ ζωντανή.

«Σου είπα να περιμένεις!» άκουσα την αυστηρή φωνή του Hoseok από πίσω μου.

Ήμουν τόσο αφοσιωμένη στο να φτάσω εδώ, που δεν είχα συνειδητοποιήσει πως ο Hoseok όλη αυτή την ώρα έτρεχε από πίσω μου και μου φώναζε.
Μα μόλις μου μίλησε, σκέφτηκα αμέσως μια λύση για να μπορέσει να σβήσει η φωτιά, αν ήταν δυνατόν.

«Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου για να σβήσεις την φωτιά;» ρώτησα αμέσως, καθώς γύρισα να τον κοιτάξω.

Το βλέμμα του στράφηκε σοβαρό προς την πυρκαγιά. Ήταν σαν να προσπαθούσε να δει πέρα από αυτή.
Τα μάτια του γούρλωσαν μετά από λίγο, λες και είδε κάτι τρομακτικό.

«Δεν μπορεί!» μονολόγησε, έχοντας ακόμα το βλέμμα του στη φωτιά.

«Τι; Ποιος είναι;» ρώτησα ανήσυχη, αν και μέσα μου ήξερα την απάντηση.

Ο Hoseok δεν μίλησε και έτρεξε προς το μέρος της φωτιάς. Με μια κίνηση του χεριού του η φωτιά άρχισε να σβήνει, κάνοντας εμένα να βλέπω ποιο καθαρά τη σκηνή που υπήρχε από πίσω της.

Δύο ανδρικές φιγούρες πολεμούσαν μεταξύ τους.
Ένας άγγελος και ένας δαίμονας.
Ο ένας με κάτασπρα φτερά και ο άλλος με μαύρα, σαν το σκοτάδι.

Ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω με τη τόσο γνωστή εικόνα που είχα μπροστά μου.
Ήταν μια εικόνα που έβλεπα εδώ και πολλούς μήνες στους εφιάλτες μου. Μια εικόνα που πάντα με κρατούσε ξύπνια τα βράδια και που με τρόμαζε όσο τίποτε άλλο.
Μα τώρα, που την έβλεπα και στη πραγματικότητα, ήταν ακόμα χειρότερα.

Αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξα πίσω από τον Hoseok.
Τα πρόσωπα γίνονταν ακόμα πιο διακριτά και αμέσως κατάλαβα ποιοι ήταν, αν και δεν είχα καμία αμφιβολία εξαρχής.

«Yoongi!» φώναξα με όλη μου τη δύναμη, στον άγγελο με τα λευκά φτερά, μα δεν φάνηκε να με ακούει.

Ξαναπροσπάθησα να φωνάξω, μα ήταν δύσκολο να το κάνω ταυτόχρονα με το τρέξιμο. Δεν είχα σκοπό όμως να σταματήσω.