Angels 2: The Fall (Ολοκληρωμένο)

Κεφάλαιο 17

Το τέλος της ανθρωπότητας ήταν πάντα κάτι που απασχολούσε τους ανθρώπους από την αρχή της ύπαρξής τους.
Όλοι όμως είχαν διαφορετικές απόψεις για το "πώς" και το "πότε" θα συνέβαινε αυτό.

Άλλοι πίστευαν πως το τέλος του κόσμου θα ερχόταν όταν ένας τεράστιος μετεωρίτης θα έπεφτε πάνω στη γη, ακριβώς όπως πίστευαν πως έγινε με τους δεινόσαυρους.
Άλλοι πίστευαν πως θα συμβεί με μια μεγάλη έκρηξη, στο εσωτερικό της γης.
Άλλοι, πιστοί στη θρησκεία τους, με την αποκάλυψη του πραγματικού Θεού, που θα τους έσωζε όλους.

Υπάρχουν άπειρες απόψεις, μα σίγουρα κανείς δεν θα σκεφτόταν πως το τέλος θα ερχόταν τόσο σύντομα.
Δεν ήταν κάποιος μετεωρίτης, ή έκρηξη ή η αποκάλυψη.
Ήταν κάτι πολύ χειρότερο...

Όλα είχαν σταματήσει να κινούνται.
Το μόνο "ζωντανό" πλέον πάνω στη γη ήταν οι σκιές που έπαιρναν τις μορφές από τους χειρότερους φόβους των ανθρώπων.
Οι δαίμονες, με μορφές ανθρώπων, έπαιρναν χαρούμενοι τις ψυχές των ακίνητων και ανυποψίαστων κατοίκων.
Κάθε ψυχή που έφευγε από το σώμα ενός ανθρώπου, έμπαινε μέσα στο σώμα ενός δαίμονα, κάνοντάς τον όλο και πιο δυνατό. Όλο και πιο πεινασμένο για ψυχές.
Τα σώματα χωρίς ψυχή έπεφταν στο έδαφος νεκρά, χωρίς χρώμα, χωρίς ζωή.

Από μικρά παιδιά μέχρι και ηλικιωμένους. Η ηλικία δεν είχε σημασία.

Τρομαχτικά γέλια και φωνές είχαν γεμίσει τους δρόμους.
Πολλοί δαίμονες το διασκέδαζαν να καταστρέφουν και περιουσίες, με αποτέλεσμα πέρα από τα πτώματα να υπάρχουν φωτιές και κατεστραμμένες ιδιοκτησίες, όπως σπίτια και αμάξια.
Άλλοι δαίμονες "έπαιζαν" με τα νεκρά σώματα των ανθρώπων.
Και άλλοι, απλά ήθελαν να κερδίσουν περισσότερη δύναμη, τρώγοντας περισσότερες ψυχές, και μερικές φορές πολεμώντας μεταξύ τους για το ποιος θα φάει την ψυχή που "έβαλε στο μάτι".

Η γη είχε γίνει το δεύτερο σπίτι των δαιμόνων. Είχε γίνει η δεύτερη κόλαση.

Μα ξαφνικά κάτι έκανε την προσοχή τους να στραφεί στον ουρανό.

Ήταν σαν μέσα στα κόκκινα σύννεφα, που κάλυπταν τον σκοτεινό ουρανό, να υπήρχαν άσπρες αστραπές, οι οποίες γίνονταν όλο και πιο πολλές. Όλο και πιο δυνατές.
Μια καταιγίδα ερχόταν, η οποία θα τους κατέστρεφε τα σχέδια και τη διασκέδαση. Μια καταιγίδα από αγγέλους οι οποίοι θα φρόντιζαν να σώσουν την ανθρωπότητα.

Οι αστραπές άρχισαν να παίρνουν την μορφή άσπρων γραμμών, που κατέβαιναν όλο και πιο χαμηλά, προς διάφορες κατευθύνσεις, σαν πεφταστέρια.
Ο ουρανός είχε γεμίσει από αυτές τις γραμμές, προκαλώντας στους δαίμονες σύγχυση.