Angels 2: The Fall (Ολοκληρωμένο)

Κεφάλαιο 22

Yoongi

«Hoseok! Θα έπρεπε να βρίσκεσαι μαζί με την Sophie.» είπα στον άγγελο που ακόμα κρατούσε το χέρι της Isabelle, πράγμα που με έκανε να εκνευριστώ περισσότερο.

Εκείνος με κοίταξε έχοντας ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό του.

«Μα είναι μαζί μου. Περίπου.» είπε κάνοντάς με να τον κοιτάξω σοκαρισμένος μόλις κατάλαβα τι είχε κάνει στο μικρό κορίτσι.

«Συνδέθηκες μαζί της; Αυτό είναι...»

«Αδύνατο επειδή είναι Νεφελίμ; Ναι κι εγώ έτσι νόμιζα.» με διέκοψε, «Αλλά η μητέρα της μου έδωσε την εντολή.»

Η Isabelle τράβηξε απότομα το χέρι της από τον Hoseok μόλις άκουσε τα λόγια του.
Εκείνος την κοίταξε και το χαμόγελό του έγινε ακόμα πιο μεγάλο μόλις είδε την σοκαρισμένη έκφρασή της.

«Τι εννοείς η μητέρα της;» ρώτησε αμέσως.

Ο Hoseok κοίταξε εμένα ενθουσιασμένος.

«Δεν της το είπες;» με ρώτησε τάχα έκπληκτος.

Αναστέναξα εκνευρισμένος.
Ήλπιζα να έβρισκα το χρόνο να της το πω αργότερα, αλλά τώρα πια δεν είχα επιλογή.

Το βλέμμα της ήταν πάνω μου περιμένοντας απαντήσεις.
Ο Hoseok όμως διέκοψε την αμήχανη αυτή στιγμή, λέγοντας επιτέλους κάτι σωστό.

«Αυτό μπορεί να περιμένει. Εξάλλου είμαστε στη μέση ενός πολέμου.» είπε και πλησίασε την αναίσθητη γυναίκα, που πριν λίγο η Isabelle προσπάθησε να σώσει.

Την σήκωσε προσεκτικά στα χέρια του, τόσο εύκολα, σαν να σήκωνε ένα άδειο χαρτόκουτο.

«Ακολουθήστε με.» είπε και προχώρησε, με εμένα και την Isabelle να ακολουθούμε από πίσω του.

Ο Hoseok μας οδήγησε στο νοσοκομείο της πόλης, το οποίο πλέον ήταν γεμάτο από νεκρούς ή τραυματισμένους ανθρώπους.
Οι άγγελοι προσπαθούσαν να σώσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούσαν, αλλά ήταν αδύνατο από τη στιγμή που οι ψυχές των περισσότερων είχαν "φαγωθεί" από τους δαίμονες.

Βρεθήκαμε σε ένα άδειο δωμάτιο στον τρίτο όροφο του κτηρίου.
Η Isabelle θυμάται καλά αυτό το μέρος μιας και δεν είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που ήταν κι εκείνη εδώ, τραυματισμένη, όχι τόσο σωματικά όσο ψυχικά.
Αν και τώρα θα έπρεπε να βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση, φαινόταν να ανησυχεί περισσότερο για την γυναίκα που πήραμε μαζί μας, παρά για την δική της κατάσταση.