Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 3|

Άλντρικ

Η πρώτη μέρα των μαθημάτων ήταν μια απόλυτη καταστροφή. Είχα σκοπό να πάρω τον πατέρα μου και να του πω να με αλλάξει δωμάτιο. Πάντα όμως εβρισκα τον εαυτό μου απασχολημένο, και συνέχεια το ανέβαλα.

Εκείνη την μέρα, το πρώτο μάθημα μας ήταν Αγγλικά, και ο καθηγητής μας, ο καθηγητής Τζόις, μας έβαλε να κάτσουμε με αλφαβητική σειρά. Ο καθηγητής Τζόις ήταν μόνιμος στο Όκλαντ. Τον είχε ακόμη και ο πατέρας μου. Έπρεπε δηλαδή να του αφήσω την καλύτερη εντύπωση. Αυτό όμως έγινε καπως δύσκολο όταν με έβαλε να κάτσω δίπλα στον Κόνορ Σμιθ. Γιατί επρεπε το επίθετο του να ξεκινάει από σίγμα;

Στην αρχή, αποφάσισα να τον αγνοήσω. Εξάλλου, η Σάρα Τρεντ καθόταν από πίσω μου. Μπορουσα να μιλάω με αυτήν. Η οικογένεια Τρεντ έρχεται στο Όκλαντ για περίπου όσες γενιές ερχόμαστε και εμείς, οι Τέιλορ. Έπρεπε να γίνουμε φίλοι.

Αλλά, τα πράγματα κατέρρευσαν, όταν ο καθηγητής Τζόις μας ανέθεσε την πρώτη μας εργασία.

"Θα κάνουμε μια εργασία σήμερα εδώ στην τάξη," φώναξε ο γέρος, "Θα συνεργαστείτε με τους διπλανούς σας, και η εργασία σας είναι να μάθετε όσα περισσότερα πράγματα μπορείτε για εκείνον. Στο επόμενο μάθημα, ο καθένας θα κάνει μια μικρή παρουσίαση για το ζευγάρι του. Μπορείτε να ξεκινήσετε. Έχετε μια ώρα."

Ο Κόνορ και εγώ κοιταζόμασταν για λίγο πριν ο κύριος ιδιοφυΐα αποφασίσει να μιλήσει τελικά, "Κοιτά, ας το κάνουμε απλως, εντάξει; Ίσως να μην είναι και τόσο χάλια. Ποιος ξέρει; Μπορεί να ανακαλύψουμε διάφορα κοινά μεταξύ μας."

Ρουθούνισα, "Τι κοινό μπορεί να έχω εγώ με κάποιον σαν εσένα;"

"Λοιπόν, ξέρουμε ήδη πως και στους δυο αρέσει το χόκεϊ."

"Σωστά. Εγώ παίζω χόκεϊ από τότε που ήμουν τριών. Είχα κάνει και δοκιμαστικό για την εθνική. Σίγουρα θα γίνω αρχηγός της ομάδας χόκεϊ εδώ. Εσύ τι είπες πως έκανες; Έπαιζες στους δρόμους; Ναι, δεν νομίζω πως έχουμε και τόσα κοινά τελικά."

Με κοίταξε, ακουμπώντας τα δάχτυλα του στο θρανίο. Είχε απαίσια στάση. Είχε κάτσει άτσαλα στην καρέκλα, με τους ώμους του μπροστά, σαν να καμπουριάζει. Είχε καταφέρει να κάνει ακόμη και την πανάκριβη σχολική στολή να φαίνεται γύφτικη. Είχε αφήσει ξεκούμπωτο το πάνω κουμπί του πουκάμισου του, η γραβάτα του δεν ήταν καλά φτιαγμένη, το πουλόβερ δεν ήταν μέσα στο παντελόνι του, και το παντελόνι του ήταν ασυδέρωτο. Δεν είχε ιδέα πόσο τυχερός ήταν που μπορούσε να είναι εδώ.