Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 41|

Κόνορ

Συναντήσαμε τον Ματ, τον Τομ, και την Μέλανι σε ένα εστιατόριο. Η θερμή υποδοχή που δέχτηκα από όλους με χαροποίησε τόσο πολύ, που σχεδόν έβαλα τα κλάματα. Μου είχαν λείψει οι φίλοι μου, και να τους βλέπω μετά από τόσο καιρό ήταν τόσο συναισθηματικό για μένα. Ύστερα από τις αρχικές αγκαλιές, κάτσαμε όλοι σε ένα μεγάλο τραπέζι. Έκατσα δίπλα στον Άλ από την μια μεριά. Η Μελ καθόταν δίπλα στον Αλ, και δίπλα της ήταν ο Ματ. Ο Τομ έκατσε από την άλλη μεριά του τραπεζιού. Έπιασα την Μελ να κοιτάζει μία εμένα και μία τον Αλ, κλείνοντας μου το μάτι. Ο Άλ μου είχε πει για την ανακάλυψη της σχεσης μας από την Μελ, και χαμογέλασα πίσω στην πρώην κοπέλα μου.

Μια ώρα πέρασε χωρίς καν να το καταλάβω. Γελούσαμε χαλαρά καθώς λέγαμε τα νέα μας. Η Μελ και ο Ματ ανακοίνωσαν πως τα είχαν φτιάξει, και πως ήταν κατι που σκεφτόντουσαν εδώ και μήνες. Ο Αλ και εγώ ανακοινώσαμε και την δίκη μας σχέση με ευκολία. Ήξερα πως θα ήταν εύκολο. Ο Αλ μου είχε περιγράψει με πόση ευκολία είχε αποδεχτεί η παρέα το γεγονός ότι είναι γκει, και ήξερα πως θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο, τόσο για μένα όσο και για την σχέση μας.

"Οπότε θα σπουδάζεις Τέχνη;" ο Ματ ρώτησε τον Αλ κάποια στιγμή.

Εκείνος χαμογέλασε, "Ναι. Στο Μοντρεάλ."

Ο Ματ χαμογέλασε, "Πλάκα κάνεις."

"Όχι..."

"Και εγώ θα πάω στο Μοντρεάλ. Θα σπουδάσω Κοινωνιολογία και Ανθρωπολογία εκεί."

"Αυτό είναι τέλειο," ο Αλ είπε, "Αυτό σημαίνει πως εσύ, ο Κόνορ, η Μελ, και εγώ θα ζούμε όλοι στο Μοντρεάλ."

"Εσύ, Τομ;" ρώτησα.

Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του, κάπως ντροπαλά, "Εμ, εγώ βασικά... δεν θα πάω πανεπιστήμιο."

"Πως και έτσι;" ο Αλ ρώτησε, "Νόμιζα πως ήθελες να σπουδάζεις Σκηνοθεσία ή κάτι τέτοιο."

"Ναι," είπε, "Αλλά, φαίνεται πως οι βαθμοί μου δεν είναι αρκετά καλοί."

Ο Τομ μιλούσε ήρεμα, όμως είχε κοκκινίσει. Πάντα κοροϊδεύαμε λίγο τον Τομ επειδή ήταν κάπως αργός, και συνήθως γελούσε και αυτός. Αλλά αυτή τη φορά, ήταν προφανές πως ντρέπονταν για αυτό που μας έλεγε, "Δεν πειράζει, Τομ," είπα γρήγορα, "Ούτε εγώ θα πάω πανεπιστήμιο."

Ο Τομ γύρισε να με κοιτάξει, "Δεν θα πας; Μα... μα είσαι τόσο έξυπνος!"

Ανασήκωσα τους ώμους μου, κοκκινίζοντας λίγο, "Λοιπόν, αυτή τη στιγμή, το να πάω πανεπιστήμιο δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω. Τι θα κανείς το φθινόπωρο τότε;"