Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 27|

Κόνορ

Δεν πήγα στο σχολείο την μέρα ύστερα από την συνάντηση μου με τον Κάμερον. Ντρεπόμουν να τον αντικρίσω. Αν' αυτού, είχα κάτσει στην καφετέρια της Σούζι, πίνοντας καφέ και καπνίζοντας. Πήγα στην δουλειά στις τεσσεράμισι, μια ώρα αργότερα από την αρχή της βάρδιας μου. Το αφεντικό μου μου φώναξε, αλλά με άφησε να τελειώσω την βάρδια. Μου φώναξε άλλες τρεις φορές εκείνη την ημέρα, αλλά δεν με πείραζε. Κάποιος έπρεπε να μου φωνάξει. Το άξιζα.

Ύστερα από την δουλειά πήγα, ως συνήθως, στο μπαρ του Όλι. Ήξερα πως θα έπρεπε να είμαι πίσω στο σπίτι της Κένεντυ, κάνοντας την μεγάλη λίστα δουλειών που μου είχε ανατεθεί, αλλά απλως δεν μπορούσα να πάω εκεί. Το σχολείο θα είχε σίγουρα τηλεφωνήσει για να την ενημερώσει για την απουσία μου, και θα είχα ακόμη μεγαλύτερους μπελάδες. Ήταν καλύτερα να κάθομαι στο μπαρ με μια μπίρα και ένα πακέτο τσιγάρα. Ο λαιμός μου πονούσε από τον καπνό, αλλά ήταν ωραίος πόνος. Ήθελα να πονάω, να νιώθω μίζερος, ήθελα να νιώθω όπως μου άξιζε για αυτό που έκανα.

Γύρισα σπίτι αρκετά νωρίς εκείνο βράδυ. Όταν έφτασα, στις έντεκα, η κυρία Κένεντυ με περίμενε στο σαλόνι. Μου είπε ήρεμα πως ήταν πολύ απογοητευμένη μαζί μου, και πως δεν καταλάβαινε γιατί συμπεριφερόμουν ετσι. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τις τελευταίες δυο μέρες ήμουν τόσο 'επαναστατικός', ενώ τους τελευταίους τέσσερις μήνες συμπεριφερόμουν τόσο καλά. Είπε πως θα ήταν επιεικής μαζί μου αυτήν την φορά, και πως θα μου έδινε μια ακόμη ευκαιρία. Μου έδωσε μια μεγάλη λίστα με δουλειές για να κάνω όλη την υπόλοιπη μέρα, αφού θα ήταν Σάββατο, και μου είπε ότι αν ήμουν καλός, θα άφηνε το σημερινό συμβάν να περάσει. Με ενημέρωσε για μια ακόμη φορά, πως δεν ανεχόταν τέτοιου είδους συμπεριφορές στο σπίτι της, και οτι δεν θα είναι και τόσο καλή αν επαναληφθεί.

Έγνεψα και της ζήτησα συγγνώμη. Την επόμενη μέρα, έκανα όλες τις δουλειές που μου είχε αναθέσει η κυρία Κένεντυ και περασα όλο το απόγευμα κάνοντας μαθήματα. Όταν η Άννα με ρώτησε αν θα έβγαινα, της είπα όχι. Με ρώτησε αν είχα κάτι και της είπα να μην την νοιάζει. Ανασήκωσε τους ώμους της και έφυγε.

Ένα μερος μου ήθελε να επιστρέψω στο σταθερό πρόγραμμα δουλειών που έβαζε η κυρία Κένεντυ. Οι μικρές αυτές δούλες ίσως και να μου αποσπούσαν την προσοχή από τα προβλήματα μου.

Δεν μπορούσα να το κάνω, ωστόσο. Όταν προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στο σχολείο, το μυαλό μου σκεφτόταν τι είχα κάνει, οπότε έκανα κοπάνες για να το αποφύγω. Ο Κάμερον και εγώ αγνοούσαμε ο ενας τον άλλον, αλλά το να κάθεται λίγα θρανία πίσω μου με έκανε να νιώθω απαίσια. Η παρουσία του μου θύμιζε όλους τους λόγους για τους οποίους μισούσα τον εαυτό μου. Όταν ήμουν σπίτι, ήθελα να είμαι στην δουλειά. Όταν ήμουν στην δουλειά, ηθελα να είμαι κάπου άλλου. Οπότε απέφυγα να είμαι στο σπίτι, και άρχισα να μην πηγαίνω και τόσο συχνά στην δουλειά. Κάποιες φορές είχα πάρει τηλέφωνο και είχα πει πως είχα αρρωστήσει, αλλά σύντομα το σταμάτησα και αυτό. Αντ' αυτού περνουσα σχεδόν όλες τις νύχτες στο μπαρ, καπνίζοντας. Ήξερα πολύ καλά πως με κάθε τσιγάρο αφαιρούσα δυο λεπτά ζωής, αλλά δεν με ενδιέφερε. Η νικοτίνη με χαλάρωνε προσωρινά, και αυτό ηταν το μόνο που είχε σημασία.