Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 39|

Προειδοποίηση: Το κεφάλαιο αυτό περιέχει βαρύ σεξουαλικό περιεχόμενο.

Άλντρικ

Μια εβδομάδα ύστερα από την άφιξη μου, ο Κόνορ μου ζήτησε να τον συναντήσω στο λόμπι του ξενοδοχείου μου στις δέκα το πρωί. Τον βρήκα να κάθεται σε έναν από τους καναπέδες.

"Γεια," είπα, καθώς έκατσα δίπλα του.

"Γεια," είπε, χαμογελώντας μου, "Έχω ένα σχέδιο."

Γέλασα, "Αλήθεια ε; Τι είναι;"

"Λοιπόν, δεν μπορώ να σου πω." ο Κόνορ είπε, χαμογελώντας με την έκφραση μου, "Συγγνώμη! Σου υπόσχομαι όμως, πως θα είναι ωραίο. Απλώς έχω να σου κάνω μερικές ερωτήσεις."

Δεν είπα τίποτα αρχικά, κοιτάζοντας τον ύποπτα. Είχε μια λάμψη στα μάτια του η οποία παράλληλα με έλκυε, αλλά και με τρόμαζε. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι μπορεί να είχε στο μυαλό του, "Τι;" είπα τελικά.

"Τι είδους ρούχα έφερες μαζί σου;"

"Τι;"

Ο Κόνορ γέλασε ελαφρά, "Εννοώ, έφερες μόνο καθημερινά ρούχα; Ή μήπως έφερες και κάτι πιο επίσημο;"

"Εμ... λοιπόν, δεν έχω φέρει κάτι υπερβολικά επίσημο. Το πιο επίσημο που έχω είναι ένα μαύρο παντελόνι και ένα πουκάμισο."

"Τέλεια. Οκέι, τώρα, Αλ," είπε και το πρόσωπο του άρχισε να κοκκινίζει, "Ξέρω πως είπες πως θέλεις να περιμένεις, ξέρεις, για την πρώτη μας... για την πρώτη μας φορά μαζί από... από τότε που έφυγα. Και ότι θέλεις να είναι ιδιαίτερη, αλλά... αν φρόντιζα να είναι ιδιαίτερη, θα ήθελες αυτή η φορά να είναι απόψε;"

Έμεινα να τον κοιτάζω, "Θέλεις... θέλεις να το κάνουμε απόψε;"

"Ναι. Απλώς... λοιπόν, νομίζω πως είμαστε έτοιμοι."

Τον κοίταξα. Οι δυο μας μέχρι τότε κοιμόμασταν ξεχωριστά, εγώ στο ξενοδοχείο μου, και αυτός στο διαμέρισμα του. Παρόλο που είχαμε φασωθεί αρκετές φορές, δεν είχαμε πάει και πολύ μακριά στον σεξουαλικό τομέα. Όπως είχα πει την πρώτη μας μέρα μαζί, ήθελα να πάρουμε τον χρόνο μας. Καταλάβαινα πως μια εβδομάδα δεν ήταν και πολύ, αλλά τότε συνειδητοποίησα πόσο γεμάτη υπήρξε αυτή η εβδομάδα. Και μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να με κάνει να συνειδητοποιήσω πως ο Κόνορ και εγώ θα ήμασταν μαζί για πολύ καιρό, "Και εγώ νομίζω πως είμαστε έτοιμοι," είπα.

Χαμογέλασε, και ολόκληρο το πρόσωπο του έλαμψε, "Τέλεια. Φανταστικά. Αλλά, για να δουλέψει όλο αυτό όπως το έχω σκεφτεί, πρέπει να με εμπιστευτείς. Ξέρω πως μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο, αλλά–"