Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 14|

Κόνορ

Άνοιξα τα μάτια μου, νιώθοντας το φως να με κατακλύζει. Γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα το ρολόι. 6:04. Αυτό ήταν ένα σημάδι ότι ερχόταν η άνοιξη: η γρηγορότερη ανατολή του ηλίου. Ξάπλωσα πάλι στο μαξιλάρι και χάιδεψα απαλά τα μαλλιά του κεφαλιού που υπήρχε πάνω στο στήθος μου. Ο Αλ κοιμόταν δίπλα μου, έχοντας το ένα του χέρι τυλιγμένο κάτω από την μέση μου και με το κεφάλι του πάνω μου.

Μήνες είχαν περάσει από το συμβάν στον χριστουγεννιάτικο χορό και η κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν εγώ και ο Αλ είχε χειροτερέψει. Οι καυγάδες μας γίνονταν όλο και πιο συχνοί και όλο αυτό έκανε τα προβλήματα μας μεγαλύτερα. Ήθελα να κάνω τον Αλ χαρούμενο, αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, άρχιζα να καταλαβαίνω πως σιγά σιγά αυτό δεν γινόταν. Άρχισα να σκέφτομαι την εποχή όταν τα είχαμε φτιάξει. Ήμασταν τόσο μικροί και αφελείς. Πραγματικά πιστεύαμε πως η αγάπη μας θα ξεπερνούσε κάθε εμπόδιο. Συνειδητοποιούσαμε τώρα πόσο λάθος κάναμε.

Εχθές το βράδυ είχαμε και άλλον έναν καυγά. Νομίζω ήταν επειδή είχαμε πει ψέματα στην Κλαρίσα και την Μελ και είχαμε πάει να φασωθούμε. Του είχα πει πως ένιωθα ενοχές που δεν τους λέγαμε την αλήθεια. Ο Αλ μου έλεγε πως δεν είχαμε επιλογή και πως ήταν αναγκαίο. Αυτό συνεχίστηκε για πολλή ώρα και οι φωνές μας είχαν υψωθεί πολύ. Τότε, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο καυγάς μετατράπηκε σε σεξ. Την μια στιγμή φωνάζαμε και την άλλη γαμιόμασταν. Αυτό με έκανε να νιώθω πολύ άβολα. Δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον όποιον 'λύναμε' τα προβλήματα μας. Δεν μου άρεσε που χρησιμοποιούσαμε το σεξ για να τα αποφύγουμε. Δεν ήταν ότι δεν ήταν καλό το σεξ, και φυσικά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν κάναμε σεξ όταν ηταν η κατάλληλη στιγμή, όταν το θέλαμε και οι δυο πολύ. Απλώς κάναμε επίσης σεξ όταν θέλαμε να ξεφύγουμε από τα προβλήτα μας. Και αυτό δεν μας έβγαζε πουθενά.

Ένιωσα το σώμα πάνω μου να κουνιέται λίγο. Ο Αλ άνοιξε τα μάτια του και κατέβηκε από πάνω, μου ξαπλώνοντας δίπλα μου. Σηκώθηκα στους αγκώνες για να τον δω καλύτερα.

"Καλημέρα," είπα απαλά.

Χαμογέλασε ενώ ακόμη μισόκοιμόταν.

"Δεν σε ξύπνησα, έτσι;"

Κούνησε το κεφάλι του, "Όχι."

"Χαίρομαι."

"Συγγνώμη για χθες το βράδυ," ο Αλ είπε ύστερα από λίγο.

Αναστεναξα, "Ναι, και εγώ," του είπα διστακτικά. Πόσες φορές είχαμε πει αυτά τα λόγια; Υπερβολικά πολλές.