WERE MARRIED? (COMPLETED)

12

"NAY, ano wala po ba kayong sasabihin sakin?"desperada na niyang tanong sa kanyang ina.

Malalim na buntong hininga naman ang isinagot sa kanya ng kanyang ina, hindi niya alam kung para saan ang buntong hininga ng kanya ina. Pero mukhang wala namang balak na sabihin ang nanay niya sa kanya, kasi hindi talaga ito nagsasalita.

"Naaksidente ba ako, nabagok ba ang ulo ko? May amnesia ba ako nay? Ano sagutin niyo naman po ako"pagmamakaawa niya dito.

"Hindi anak, wala din akong alam"mahina pero sapat lang para marinig niya ang sinabi ng kanyang ina.

Magsasalita pa sana siya ng tumunog ang cellphone niya. nawala na ang iba pa niyang sasabihin sana dito, natuon na ang atensiyon niya sa cellphone niya. Ang nakakapagtaka pa hindi niya naman hawak ang cellphone niya dahil kahapon pa niya ito hindi makita. Tapos ngayon naririnig niyang nagriring ito, ang nakakapagpataas ng kilay niya parang naririnig niya kasi ito sa bulsa ng nanay niya.

"Nay, cellphone ko ba iyan?"kahit hindi na niya tanungin alam niyang sa kanya.

Wala namang nagawa ang nanay niya at iniabot sa kanya ang cellphone niya.

Nanlalaki ang mata niya ng makitang pangalan ni Daniel ang nakikita niya tumatawag sa kanya ngayon.

"Hello Bebe Love ko"kinakabahan at the same time kinikilig siya.

Nawala lahat ng iniisip niya ngayong makakausap na naman niya ang taong nagbibigay ng katinuan niya sa katawan. Ang nag-iisang lalaking itinitibok ng puso niya.

"Hi, finally you answered your phone"anito.

Mababakas sa boses nito ang inis, kahit hindi niya naintindihan kasi ang bilis na naman nitong magsalita. Alam niya at ramdam niya na naiinis ito ngayon sa kanya.

"Phone, ahh nanay phone hide it poket nanay. Bebe love ko"taranta niyang paliwanag.

Hindi na niya alam kung tama ang sinabi niya, bigla kasi siyang kinabahan. Naalala kasi niya, ngayon ang dating nito. at nang lingunin niya ang orasan alam niya nasa pilipinas na ito ng mga oras na ito.

At nasa bahay pa siya hanggang ngayon, na dapat nasa airport na siya ngayon. Ilang oras pa naman ang gugulin niya para makarating sa Manila para manundo.

"I'm here now, I'm expecting you are here but I guest your not here to pick me up"anito.

Napakamot siya sa ulo. Hindi niya maintindihan, pero sa tono ng pananalita nito alam niya galit ito sa kanya ngayon.

"Going there bebe love, me going there"aniya.

Mabilis siyang pumasok sa loob ng kwarto niya para magbihis. Kung kinakailangan niyang lumipad lilipad siya para lang makarating agad sa Manila. Pero naisip niya, paano nga naman siya lilipad kung wala naman siyang pakpak.

"No need"sagot naman sa kanya ni Daniel.

Nakahubad na siya, tanging under wear nalang niya ang suot niya ng bumukas ang pinto at pumasok si Claude doon.

"Ay palakang bading!"gulat niyang sigaw.

Hindi niya malaman kung ano ang uunahin niyang takpan sa gulat niya.

"May naghahanap sayo"anito bago siya lumabas ulit ng kwarto.

Nakatitig siya sa pintong nakasara, kung saan lumabas si Claude.

Nang makabawi siya sa gulat agad siyang nagbihis at lumabas ng pinto at hinabol si Claude. Hindi kasi niya naintindihan ang sinasabi nito sa kanya kanina ng bigla nalang itong pumasok sa loob ng kwarto niya.