The Badboy's Baby

H3|❄️

Pov. Claire

Gepikeerd loop ik rondjes in de kamer. Melissa is net weggegaan op mijn verzoek, zodat ik ff na kon denken. Ik zucht en plof neer op de bank. 'Wat is er mis?', hoor ik een stem achter me. 'Ik wil het graag houden', zeg ik zacht. Reece kijkt me moeilijk aan. 'Weet je zeker dat dat wel zo een goed idee is', zegt hij. Ik schrik een beetje van zijn antwoord. 'Hoezo?', zeg ik zacht. Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'We zijn nog zo jong, weet je zeker dat het niet alles verpest?', zegt hij met een frons op zijn voorhoofd. Ik kijk hem geschrokken aan. 'Het verpest niets!', zeg ik beledigd. Hoe kan zo een klein wondertje nou iets slechts doen. 'Ik weet alleen niet zeker of ik er klaar voor ben', zegt hij dan. Ik kijk hem aan. 'Ik weet het ook niet zeker, maar ik kan het niet wegdoen', zeg ik wrijvend over mijn buik. Hij knikt en geef een kus op mijn buik waardoor ik moet lachen. 'Wanneer kunnen we de eerste echo doen?', vraagt hij. Ik kijk hem met betraande ogen aan. Betekent dit dat hij het goed vind. Ik geef hem een knuffel en glimlach door mijn tranen heen. Ik geef hem een kus op zijn wang en loop daarna rood naar de keuken.

Ik pak een glas water en dan zie ik Reece gepikeerd met zijn handen in zijn haar. Wanneer hij mij ziet verandert hij gelijk van positie. Hij kijkt me lief en schuldig aan. 'Wat is dr', vraag ik uitgaand op het ergste. 'Nee niks', zegt hij nonchalant. 'Wat ben jij een slechte leugenaar', zeg ik lachend. Hij grinnikt even en leunt dan met zijn nek op de bank en kijkt naar boven. Bang om mij aan te kijken. 'We moeten het onze ouders nog vertellen', zegt hij zacht. Ik sta op en ga naast hem zitten. 'Je hebt gelijk. Ik zucht en leun tegen hem aan. 'En onze school!', zegt hij gelijk daar achteraan. Ik verstijf helemaal. 'Dan ziet de school mij als het meisje die twee dagen heeft met de Badboy en daarna gelijk zwanger wordt, zie gaan we zien als een vieze hoer!', zeg ik mijn gedachten hardop. 'Het maakt mij niet uit wat mensen denken, moet jij ook doen', zegt hij en hij doet een arm om me heen. Ik laat me hoofd zakken op zijn borst en sluit daarna mijn ogen.

'Je hebt gelijk', zeg ik zacht. 'Ik heb altijd gelijk', zegt hij. Ineens zie ik die rare Pedo-grijns weer op zijn gezicht zitten. Ik geef hem een kleine tik en hij is weg. Nu maakt het plaats voor een lichtelijk verbaasde blik. 'Waar was dat nu weer voor nodig', zegt hij. Ik grinnik. 'Had je ook niet die Pedo-grijns op moeten zetten', zeg ik lachend. Hij kijkt me nep-boos aan. 'Grr die krijg je terug', bromt hij lachend. Ik kijk hem verbaasd aan als hij mij ineens gaat kietelen. Ik schreeuw en gil door mijn lach heen. Jeetje, daar kan ik dus echt niet tegen.

(Btw, welke naam moet de baby hebben? Het gender is nog niet bekend...)