The Badboy's Baby

H20|❄️

Een maand later
Pov. Reece

'Na onze bruiloft heb ik nauwelijks meer aan haar gedacht, maar mijn handen zijn niet meer schoon. Ik voel nog steeds hoe vies ze zijn na al die keren wassen. Het zal nooit weggaan. Ik heb het gedaan, ik kon ook gewoon wachten. Wachten tot de politie kwam. Maar ik laadde hem en schoot. Ik was zo boos, boos dat ze Claire veraden had. Maar het was geen reden genoeg', mompel ik naast het sterfbed van Melissa.
Claire staat tranend op en begint haar speech. 'Ik heb haar niet lang gekend, ze was weg voor het grootste deel in mijn leven, ik zou dit niet moeten doen maar toch ben ik boos op mijn moeder, dat ze haar me heeft afgepakt', ze valt in tranen neer en probeert verder te gaan maar er komt geen geluid uit. Ik ga naar haar toe, veeg haar tranen weg en kus haar op haar hoofd. 'You got this baby', fluister ik zachtjes in haar oor. Ze kijkt me met grote ogen aan. Ze verheft haar stem en ademt rustig uit. Als ik weer ga zitten gaat ze verder met haar verhaal. 'Maar ik kreeg haar terug, het was verwarrend maar het beloofde een geweldige tijd te zijn. Totdat ze weer van me werd afgepakt, het was allemaal een beetje haar eigen schuld. Als ze die pillen nou dat laten liggen'. Clare stopt weer midden in haar speech en slaat boos op het houten voorlees kastje. Ze kijkt opzij naar de houten kist en probeert rustig te worden. Ze legt een prachtige paarse lelie op de kist en trilt van verdriet. Ze ademt diep in en kijk mij aan. 'Ze was iemand die ik nooit meer zal vergeten', langzaam veranderde haar zin in gesnik. Ze liep weg en kwam naar mij en valt in mijn armen. Langzaam staan mensen op en leggen bloemen neer op de kist. Nathan staat ook op en legt een witte roos op de kist.

Bij iedereen rollen de tranen over hun wangen, maar ik voel niks. Ik voel me schuldig tegenover Claire. Dit gevoel dat ik heb zou er niet moeten zijn, maar ik kan er niets tegen doen. Ik had dit allemaal kunnen voorkomen.

In mijn ooghoek zie ik Claire naar me kijken. Ze ligtt op de bank. Ik ga naast haar liggen en leg mijn arm over haar heen. Ze staat ineens op en gaat op mijn benen zitten. Ze zoent me teder en ik ga er zachtjes in op. Langzaam knoopt de een knoopje los van mijn blouse. Ik duw haar zachtjes weg. Ze kijkt me treurig aan en trekt me weer naar zich toe. Ik trek me los en kijkt haar diep aan. 'Ik ga slapen', mompel ik. Ze zucht en zet de tv aan. 'Tot zo', hoor ik haar nog roepen vanuit de woonkamer. Als ik in de badkamer sta zoek ik naar het doosje. Mijn advocate had me al gewaarschuwd dat als dit nog een keer zou gebeuren dat ik dan mijn baan kan verliezen, maar ik kan gewoon niet zonder. Zachtjes open ik het potje en ik haal er rustig twee pilletjes uit. Ik slik ze door met een glas water en ik ga slapen.

Later die nacht hoor ik Claire nog bij me erbij schuiven. Ik rol naar haar toe en ze gaat in mijn armen liggen. 'Slaap lekker schat', hoor ik duf naast me. Ik mompel wat en sluit mijn ogen.